مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 182

داستان، اوصاف خود را بیان می کند؛ وصف حبّ، محبت، عشق و علاقه ای که به آدم و حوا علیه السلام دارد که براساس آن، به هر دو هشدار می دهد که اگر فریب بخورید و از من روبرگردانید و سرپیچی کنید:

« فَتَکُونٰا مِنَ الظّٰالِمِینَ » (1)

دچار خسارت می شوید.

از این خیرخواهی، نصیحت و موعظه، موج محبت پروردگار به انسان نشان داده شده است و این که وجود مقدس او، در هیچ ناحیه ای کمترین ضرری را برای انسان نمی خواهد.

منزه بودن ذات پروردگار از ضرر رساندن به بندگان

توجه داشته باشید که این ضرری که در قرآن مطرح است، فقط متوجه انسان است و کاری به دستگاه حکومت و خدایی خدا ندارد، یعنی وقتی این ضرر تولید می شود، فقط دامن خود انسان را می گیرد و آتش آن، غیر از دامن انسان، هیچ جا را نمی سوزاند.

گر جمله کائنات کافر گردند بر دامن کبریات ننشیند گرد (2)

اگر تمام این انسان ها دست به دست هم بدهند و به پروردگار بگویند: ما تصمیم گرفته ایم که هر چه گناه در این عالم هست، مرتکب شویم و مانند ماهی در دریا، غرق در گناه شوند، ذرّه ای ضرر به حکومت خدا نمی خورد و شعله اش هیچ کجا را نمی گیرد، بلکه ضرری است که فقط متوجه خود انسان است.

امیرالمؤمنین علیه السلام این معنا را اینگونه بیان کرده اند:

«لانّه لاتضرّه معصیه من عصاه» (3)

گناه هیچ گناهکاری، ضرر و زیانی به دامن کبریایی پروردگار نمی زند. محال

1- (1)) - بقره (2) : 35؛ «از ستمکاران خواهید شد.»
2- (2)) - بابا افضل کاشانی.
3- (3)) - نهج البلاغه: خطبۀ 184.