مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 247

بنمایانیم، بگوییم و افتخار کنیم.

اما وجود مبارک امام صادق علیه السلام به یکی از شاگردان خود یاد دادند که چگونه این طبیعت فخرفروشی را به طرف پروردگار جهت بدهد. مضمون بیان حضرت این است که: ایرادی ندارد خود را بنمایانید و این نمایاندن را دوست داشته باشید، اما به یک نفر بنمایانید و توجه یک نفر را جلب کنید که او از همه برتر و بزرگتر است و آن هم خدای متعال است. (1)اهل نماز در نمازهای یومیه می گویند: «الله اکبر» یعنی «اکبر من کلّ شیء» چیزی که در قدیم می گفتند: «چون که صد آمد، نود هم پیش ماست» (2) چرا عمل خود را به نود نفر می نمایانیم؟ به کسی بنمایانیم که گویا به «کلّ شیء» نمایانده ایم. خدا نیز مخفی نمی کند، هر چند عمل پاک اهل تقوا در پنهان انجام گرفته باشد، اما چون به خدا نمایانده است، خدا نیز اگر مصلحت او باشد، آن را برملا می کند.

روایتی در حکمت خدا

کتاب «خصال» شیخ صدوق، یک دوره معارف الهی، مسائل تربیتی، خانوادگی، معاشرتی، قیامتی، دینی و دنیایی را جمع آوری کرده است. در باب «خصال پنج گانه» روایتی را از حضرت رضا علیه السلام نقل می کند که البته روایت مفصل است، اما مختصرش این است که حضرت می فرماید:

شبی یکی از انبیای الهی در خواب به او امر کردند: فردا که از خانه بیرون رفتی، به اولین چیزی که برخوردی، آن را بخور، به دومین چیزی که برخوردی پنهانش کن و خاک روی آن بریز، به سومین چیزی که برخوردی آن را پناه بده، به چهارمین چیزی که برخوردی، ناامیدش نکن و به پنجمین چیزی که برخوردی، از آن فرار کن.

آن پیغمبر از خواب بیدار می شود، به بیابان می رود، به اولین چیزی که برمی خورد، کوه سیاه بسیار بزرگی را می بیند که این اولی را خدا گفته بود: بخور.