کتابخانه بالقرآن

مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 43

صفحه 43

حلال و حرام کردن، حق خدا

از نشانه های این پیغمبر صلی الله علیه و آله این است که: حلالی را بر مردم حرام نمی کند. در قرآن مجید نیز به مردم سفارش می کند که هیچ وقت از خود حکم در نیاورید و نگویید: «هذا حلال و هذا حرام» نظر دادن در حلیّت و حرمت مربوط به شما نیست که بگویید: من چهل روز آب خوردن را بر خود حرام می کنم، چنین حقی ندارید. یا پوشیدن لباس پنبه ای و پشمی، یا خوردن گوشت، یا چند ماه حق همسرم را بر خود حرام می کنم.

این ها دخالت در کار خداست. حلال و حرام کردن ها ربطی به شما ندارد. خدا پاکیزه ها را به زبان پیغمبر صلی الله علیه و آله حلال اعلان کرده است. زمانی که ایشان مبعوث به رسالت شد، خیلی چیزها را یهودی ها و مسیحی ها حرام می دانستند که حرام نبود، ایشان آمد و اعلان کرد که این ها جزء پاکیزه های خلقت است و حرام نیست، بلکه حلال است. (1)

روابط فرزند مسلمان و والدین کافر

مردی به امام صادق علیه السلام فرمود:

من مادرم مسیحی است و تک فرزند هستم، پدرم مرده و مادرم کسی را ندارد.

نمی توانم تنها به جایی دیگر بروم و زندگی کنم، مادرم پیر است و نیازمند به پرستار است، چه کنم؟ وقتی به خانه می روم، مادرم غذا درست کرده، باید بخورم، یا در این ظرف ها من باید از آب همان ها وضو بگیرم، من مسلمان هستم، حکم آن چه می شود؟

امام علیه السلام فرمودند: آیا مادر شما شراب می خورد؟ گفت: نه. فرمودند: آیا گوشت خوک می خورد؟ گفت: آقا! در مدینه گوشت گوسفند پیدا نمی شود، چه رسد به

1- (1)) - اشاره به سوره نحل (16) : 116؛ «و به سبب دروغی که زبانتان گویای به آن است ، نگویید : این حلال است و این حرام ، تا به دروغ به خدا افترا بزنید [ که این حلال و حرام حکم خداست ] ؛ مسلماً کسانی که به خدا دروغ می بندند ، رستگار نخواهند شد .» تفسیرالقمی: 392/1؛ «ثم قال عز و جل : وَ لاٰ تَقُولُوا لِمٰا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هٰذٰا حَلاٰلٌ وَ هٰذٰا حَرٰامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَی اللّٰهِ الْکَذِبَ قال هو ما کانت الیهود یقولون ما فی بطون هذه الأنعام خالصه لذکورنا و محرم علی أزواجنا.» تفسیرالمیزان: 12/ 365 - 366؛ «قوله تعالی وَ لاٰ تَقُولُوا لِمٰا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هٰذٰا حَلاٰلٌ وَ هٰذٰا حَرٰامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَی اللّٰهِ الْکَذِبَ الخ ما فی قوله لما تصف مصدریه والکذب مفعول تصف أی لا تقولوا هذا حلال وهذا حرام بسبب وصف ألسنتکم لغایه افتراء الکذب علی الله. وکون الخطاب فی الآیات للمؤمنین علی ما یؤیده سیاقها کما مر أو لعامه الناس یؤید ان یکون المراد بقوله ولا تقولوا لما تصف ألسنتکم الکذب هذا حلال وهذا حرام النهی عن الابتداع بادخال حلال أو حرام فی الاحکام الجاریه فی المجتمع المعموله بینهم من دون ان ینزل به الوحی فان ذلک من ادخال ما لیس من الدین فی الدین وافتراء علی الله وان لم ینسبه واضعه إلیه تعالی وذلک أن الدین فی عرف القرآن هو سنه الحیاه وقد تکرر منه سبحانه قوله یَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللّٰهِ وَ یَبْغُونَهٰا عِوَجاً أو ما یقرب منه فالدین لله ومن زاد فیه شیئا فقد نسبه إلیه تعالی افتراء علیه وان سکت عن الاسناد أو نفی ذلک بلسانه. وذکر الجمهور ان المراد بالآیه النهی عما کان المشرکون یحلونه کالمیته والدم وما أهل لغیر الله به أو یحرمونه کالبحیره والسائبه وغیرهما والسیاق کما مر لا یؤیده. ثم قال سبحانه فی مقام تعلیل النهی إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَی اللّٰهِ الْکَذِبَ لاٰ یُفْلِحُونَ ثم بین حرمانهم من الفلاح بقوله مَتٰاعٌ قَلِیلٌ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ .» در تفسیر مجمع البیان: 207/6 مطالب ارزنده ای در این باره آمده است.