مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 46

3- دعوت کنندۀ به کار خیر

اشاره

قرآن در دنبالۀ بیان نشان های پیامبر صلی الله علیه و آله می گوید:

« یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهٰاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ » (1)

با همۀ وجود، با حرص و عشق به انسان ها، می خواهد همۀ مردم را به کار خیر وارد کند. نمی خواهد دست کسی از خیر بسته باشد.

به پیغمبر صلی الله علیه و آله گفت: می خواهم در شب های ماه رمضان افطاری بدهم، اما نمی توانم. می خواهم جزء افطار دهندگان خدا حساب شوم.

فرمودند: می توانی یک خرما اول افطار به روزه دار تعارف کنی؟ اگر نمی توانی، نصف یک خرما، با محبت در دهان روزه دار بگذار، خداوند تو را جزء افطاری دهندگان حساب می کند. اگر نمی توانی آن نصف خرما را نیز بدهی، در برخورد با برادر مسلمان و مؤمنت، به او سلام کن و لبخند بزن، تو را جزء افطاری دهندگان حساب می کنند. (2)

اهتمام به انجام خیر در حد توان

به مردم می فرمودند: حتی هنگام صبح که از خانه بیرون می آیید، می بینید در کوچه استخوان، ذره ای زباله، آجر یا خشت افتاده، این را از میان راه مردم کنار بزنید، همین کار، ثواب صدقه در راه خدا را دارد. کار خیر را ترک نکن.

گفت: دیگر چه کنم؟ فرمود: اگر ازدواج پسر و دختری به مشکل برخورد کرده، تو زبان نرم و گرمی داری، برو با خانوادۀ دختر و پسر صحبت کن. آن شخص در باطنش گفت: اگر ما برویم و با پدر و مادر دختر صحبت کنیم، چه ثوابی به ما می دهند؟ پیغمبر صلی الله علیه و آله باطنش را خواند، فرمود: بهشت چند در، یعنی چند مقام

1- (1)) - اعراف (7) : 157؛ «پیامبری که آنان را به کارهای شایسته فرمان می دهد، و از اعمال زشت باز می دارد.»
2- (2)) - بحار الأنوار: 317/93، باب 39، حدیث 9؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فِی خُطْبَتِهِ فِی فَضْلِ شَهْرِ رَمَضَانَ أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ فَطَّرَ مِنْکُمْ صَائِماً مُؤْمِناً فِی هَذَا الشَّهْرِ کَانَ لَهُ بِذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ عِتْقُ رَقَبَهٍ وَ مَغْفِرَهٌ لِمَا مَضَی مِنْ ذُنُوبِهِ قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله وَ لَیْسَ کُلُّنَا یَقْدِرُ عَلَی ذَلِکَ فَقَالَ صلی الله علیه و آله اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَهٍ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشَرْبَهٍ مِنْ مَاءٍ.» بحار الأنوار:93/ 316، باب 39، حدیث 4؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ فَطَّرَ مُؤْمِناً فِی شَهْرِ رَمَضَانَ کَانَ لَهُ بِذَلِکَ عِتْقُ رَقَبَهٍ وَ مَغْفِرَهٌ لِذُنُوبِهِ فِیمَا مَضَی فَإِنْ لَمْ یَقْدِرْ إِلَّا عَلَی مَذْقَهِ لَبَنِ فَفَطَّرَ بِهَا صَائِماً أَوْ شَرْبَهٍ مِنْ مَاءٍ عَذْب.»