نسیم رحمت صفحه 117

گندم نیز کاری ناصواب و نادرست است. نیست حکمت این دو را آمیختن فرق واجب می کند در بیختن (1)

خداوند فرمود.موسی ! این دانش را از کجا آموخته،و نور این شمع را ز کجا افروخته ای ؟

و موسی با جهانی ادب و وقار گفت.این تمیز و دانش را از تو یافتم و آموختم !

خداوند فرمود.چگونه سزاوار است که من این تمیز و آگاهی را به تو داده باشم،اما خود از آن محروم بوده و یا آن را به کار نبندم !

و سپس افزود.در اندرون خلایق،ارواح پاک و آلوده بهم آمیخته اند،و به دیگر سخن،صدف های وجود آدمیان در یک مرتبه نبوده و نیستند،چرا که پاره ای از دُر و مروارید آکنده،و برخی نیز تهی و پوچ بوده و محتوایی ندارند،پس ضرور و لازم می نماید که آن ها را از هم تفکیک و دور ساخته،همچنانکه تو کاه را از گندم جدا و دور ساختی. در خلایق روح های پاک هست

واجب است اظهار این نیک و تباه همچنانک اظهار گندم ها زکاه (2)

یک حقیقت

از این حکایت که دانای روم آن را به زیبایی تمام به نظم کشیده ای،همچنان که از روایات نیز می آید،این حقیقت را بیش از هر چیز دیگر در ذهن تداعی می کند که انسان چیزی همانند دانه است.

و دانه نیز دانه ها را پدید می آورد.

همچنانکه از دانه گندم دانه های گندم پدیدار می شود.

عمل

و دانه هایی که از وجود انسان ظهور کرده و پدید می آید دانه های عمل است.

هر عمل که از انسان سرزده و تحقق می یابد تو گویی دانه ای است که در مزرعه دنیا پاشیده و کاشته می شود.

پس اگر انسان می بیند،در حقیقت،هر دیدن او یک دانه است که می کارد، و همینگونه است آنچه می شنود،و یا می گوید،و لاجرم روزی درو خواهد کرد.

از این رو می توان گفت.انسان یک مجمع کشاورزی،و با یک مجموعه ای از کشاورزان است.

پیوسته در کاشتن

تفاوت دانه های عمل و دانه های دیگر همچون گندم در این است،که دانه های گندم در همه وقت کاشت نمی شوند اما دانه های عمل محدود به زمان نبوده،و همیشه و هر کجا می توان کاشت.

از این رو هر کجا سخنی بگوییم و یا بشنویم در حقیقت دانه های خود را کاشته ایم.

محصول

دیگر اینکه در فصل کاشت اگر چه دانه های بسیاری کاشته می شوند،اما تمامی آنها بر نیامده و سبز نمی شوند،حال آنکه دانه های عمل هر چه باشند روزی