نسیم رحمت صفحه 120

دوی آنها به راه صواب و صلاح هدایت یافتند.

آورده اند که کسی به کس خرمایی داد و او نپذیرفت،وی را گفت.وای بر تو، خدای تعالی از ما ذره می پذیرد ولی تو خرما را اندک شمرده و رد می کنی ؟ !

و در خبر است که کسی قرائت همین دو آیه را از پیامبر مکرم شنید،چون به آخر رسید گفت.

«حَسْبِی مِنَ الْقُرآن مٰا سَمِعْتُ لٰااُبٰالِی بَعْدَ هَذِه الآیه أن لٰاأسْمَعُ مِنَ الْقُرآن شیئاً» (1)

مرا از قرآن همین آیه بس،و اگر آیات دیگر را نشنوم باکی نیست.

میهمان خویش

دانه های گندم وقتی که کاشته شده و به بار می نشینند،و محصولاتی از نوع خود پدید می آورند نه تنها عاید صاحب آن می شود،بلکه دیگران نیز از آن بهره ور خواهند شد،حال آنکه دانه های عمل پس از آنکه در قیامت محصول خود را به بار می آورند تنها به خود آنان بازگشت می کند و نه هیچکس دیگر.

باری،در آنجا هر کسی میهمان خویش است،و بر سفره خود نشسته است. اگر بار خار است خود کشته ای وگرنه پرنیان است خود رشته ای (2)

از این رو وقتی که در قیامت مردم آلوده که در دنیا جز سیاهی و تاریکی و پلیدی چیزی به بار نمی آورند،و خود را از نور خداوند محروم می کنند،و با خود جز ظلمت همراه نمی برند،عاجزانه از مؤمنان می خواهند که اندکی از نور خود ایشان را میهمان کنند،در پاسخ می شنوند:

«ارْجِعُوا وَرٰاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً» (3)

اگر می توانید به دنیا بازگردید و از آنجا نور بخواهید.

1- 1) زلزال7/ و8.
2- 2) فردوسی.
3- 3) حدید13/.