نسیم رحمت صفحه 125

چنین چشم اندازی را نظاره کرده اند. اندرین ره می تراش و می خراش

و راستی که چه زیانکارند کسانی که به اینگونه زرع و زراعت روی نمی آورند و به تعبیر علی علیه السلام کسالت و سردی نشان می دهند حال آنکه در کار دنیا چنان می کوشند که تو گویی تنها چنین کوششی است که از ایشان خواسته اند:

«انْ دُعِیَ إلیٰ حَرْثِ الْآخِرَه کسِلَ کَاَنَّ عٰامِلٌ لَهُ وٰاجِبُ عَلَیه وَکٰانَ مٰا وَنَی فِیه سٰاقِطُ عَنْه» (1)

زیان

و زیان این قوم دنیا خواه که جز برای دنیای خویش نمی کارند همین بس که از آخرت محروم،و به دنیا نیز آنگونه که می خواهند دست نیافته بلکه تنها به بخشی از آنچه خواسته اند دست می یابند:

«مَنْ کٰانَ یُریٖدُ حَرْثَ الدُّنْیٰا نُؤْتِهِ مِنْهٰا» (2)

دلباختگی

و این حقیقت را آنان وقتی درک و دریافت می کنند که در آستانه زوال