نسیم رحمت صفحه 135

متاع قلیل

البته،دارایی و ملک دنیا به هر اندازه که نصیب انسان شود قلیل و اندک و ناچیز است.

«مَتٰاعُ الدُّنْیٰا قَلیٖلٌ» (1)

و از سویی نیز ناپایدار و ناماندگار است. ملک را تو ملک غرب و شرق گیر

چرا که دیری نمی پاید که از دست ما رفته و در دستان دیگری قرار می گیرد.

«تِلْکَ الْأَیّٰامُ نُدٰاوِلُهٰا بَیْنَ النّٰاسِ»

کاین دولت ملک می رود دست به دست

و این دست به دست شدن کافی است که آدمی را از غرور و سرورهای کاذب رهایی دهد،و هرگز بر دولت و اقبال خود دل نبندد،و با داشتن آن ناز و عشوه نفروشد. هین به ملک نوبتی شادی مکن ای تو بسته ای نوبت آزادی مکن (2)

ملک خدا

باری؛تنها ملکی که عظیم و بی انتهاست،و نیز جاودانه و ماندگار ملک خداست،و بس.

پس با او پیوند زده،و همراه شوید.