نسیم رحمت صفحه 195

لطیف

بنابراین،انسانی که در باطن مربوط و متکی به اوست و او را ایمان آورده و باور کرده است اخلاق حضرت او را خواهد داشت،یعنی چنین کسی نیز اساساً مایه ظلم را با خود ندارد که بخواهد نسبت به کسی حتی به قدر ذره ای ستم روا بدارد.

باری،کسی که با خدا مرتبط باشد مثل خود او عادل،لطیف و مهربان و اهل گذشت می شود.

یوسف

انبیاء الهی نمونه های مردمی بودند که با خداوند ربط و ارتباط داشتند، و کسانی بودند که هیچگاه بر بندگان خداوند کمترین جفا و اجحاف نکردند،حتی بر بندگان ظلوم و جفاکار،آنهم در اوج توان و استیلاء.

یکی از این بزرگواران جناب یوسف است.

وقتی که برادران او را شناختند و رفتار گذشته خود را یادآور شدند که از سن هفت سالگی یوسف را از آغوش گرم و مهربان پدر دور ساخته و او را با ضرب و شتم به درون چاهی افکندند به خود لرزیدند که اکنون یوسف با ایشان چه خواهد کرد،اما ناگهان ناباورانه شنیدند که یوسف با ایشان چنین می گوید:

«لاَ تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ» (1)

بر شما ملامتی نیست،و شما آزادید،و من از خطای شما درگذشتم.

و گذشت،اخلاق حق است.و یوسف چون با او در ربط و ارتباط است اخلاق او نیز جز اخلاق حق نمی تواند باشد.

و بعد نیز برای اینکه براداران در کنار این بخشش فشار روحی و وجدانی نبینند،گفت.برادران ! چرا از من نمی پرسید که چگونه به این مقام و موقعیت