نسیم رحمت صفحه 249

این سرایی است که البته خلل خواهد یافت خنک آن قوم که در بند سرای دگرند (1)

و نشان ایمان و یقین به آخرت آنست که انسان نسبت به دنیا دلبستگی نداشته و از آن روی گردان باشد.

«مَنْ ایْقَنَ بِالاخِرَهَ اعْرَضَعَنِ الدُنیا» (2)

از این رو،هیچگاه حریصانه نسبت به هیچ چیز دنیا نظر ندارد،و نه با وَلَع و طمع چیزی از آن را تعقیب کرده و خواهان می شود.

«مَنْ ایْقَنَ بِالاخِرَه لَمْ یَحْرِصْ عَلَی الدُنیا» (3)

کسی که یقین به روز جزا دارد بر دنیا حرص نمی ورزد.

و در حقیقت حرص ایشان تمامی مصروف آخرت است،و نسبت به همه چیز آن طامع و حریص خواهد بود،و البته به آنها نیز دست خواهد یافت.

«مَنْ حَرَصَ عَلَی الآخِرَه مَلِکَ» (4)

کسی که برای رسیدن به آخرت حرص ورزد مالک آن گشته و بدان می رسد.

گره ها گشوده می شوند

البته حرص نسبت به آخرت،و نیز رو گردانی نسبت به دنیا،موجب آن نمی شود که دنیا نیز نسبت به انسان پشت کرده و روی گردان شود،بلکه دنیا خود، زبونانه،به دنبال چنین کسی راه افتاد،و از این رو گره های مادی و دنیای وی نیز به آسانیِ تمام خواهد گشوده.

«عَلَیْکَ بِالاخِرَه تَأتیکَ الدُّنیٰا صٰاغِرَه» (5)

1- 1) سعدی.
2- 2) کسی که یقین به آخرت دارد از دنیا روی بگرداند.غرر الحکم و درر الکلم،آمدی،291/5.
3- 3) غرر الحکم و درر الکلم،آمُدی 260/5.
4- 4) غرر الحکم و درر الکلم،آمدی 294/5.
5- 5) بر تو باد به آخرت و عمل برای آن زیرا دنیا زبونانه نزد تو خواهد آمد.غرر الحکم و درر الکلم،آمدی 284/4.