نسیم رحمت صفحه 271

گوش بت پرستان مکه رسید.از این رو همینکه وارد برزن و بازار شد هیچیک از دوستان قدیم او را تحویل نگرفتند و با پرخاش می پرسیدند.چرا تسلیم پیامبر شده و دین او را دین خود ساخته است ؟ !

عقبه که اوضاع را چنین دید گفت.از من دست نکشید.من دوست می خواهم.و آشنا،و رفت و آمد.گفتند.اگر دِلت با ماست پس دست از او بردار.

و پذیرفت زیرا دید با پیامبر بودن تنهایی،غربت،سرزنش و ملامت در پی دارد.

ولی دوستان نپذیرفتند و گفتند.شرط دیگر نیز در میان است و آن اینکه باید در گوشه ای از مسجد الحرام ایستاده و به محض ورود پیامبر بر صورت وی آب دهان ریخته و اهانت کنی !

و همین کار نیز کرد.

و این سرانجام کسی است که شیطان را بر خدا برگزیده و او را ولی خود بخواهد.

و در همین میان خداوند به تسلای پیامبر آمده و این آیه را فرود آورد:

«وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَیٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَالَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلاً» (1)

یعنی،روزی که روزگار قیامت است،عقبه که با این کار بر خود ستم کرد،از شدت حسرت دست را به دهان می گزد و افسوس می خورد که ای کاش با تو این رفتار نمی کرد و از همنشینی با تو سرباز نمی زد.

«وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَیٰ یَدَیْهِ یَقُولُ یَالَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلاً*یَا وَیْلَتَیٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَناً خَلِیلاً» (2)

و نیز حسرت می خورد که ای کاش با دوستان بت پرست خویش رفاقت نمی نمودم،زیرا آنها بودند که پس از التفات به دین و اسلام آوردن مانع راهم شده و همچون شیطان گمراهم نمودند،شیطانی که مایه خواری و رسوائی آدمی است.

البته،شیطان کار را چنان تمهید و زمینه را آنگونه فراهم و هموار می دارد که