نسیم رحمت صفحه 53

در کنار این سفره غالام زاده می تواند بلال شود،و یا دهاتی ایرانی سلمان، و یا چوپان گمنامِ ربذه ای ابوذر،و یا یمنی بی نام و نشان مالک اشتر و یا اویس قرن، و یا سیاه چهره ای بدبو می تواند جَون شود،که بهترین انسان و بالاتر از تمام اصحاب انبیاء و امامان به شمار می آید.

این که نمی شود،یا نمی توانم،یا شدنی نیست،دروغی است که پیوسته انسان به خود گفته،و با آن خود را فریب می دهد.

اگر این امر،ناممکن و ناشدنی بود برای بلال و سلمان و ابوذر نیز ممکن نبود.

تازه آنها در محاصره دشمن داخلی هم بودند و ما نیستیم.

یعنی هیچ شبی اتفاق نمی افتد که به دنبال شرکت در این محافل ما را دستگیر کرده و محاکمه نموده و درپی آن نیز شکنجه کنند که چرا به دنبال خدا و پیامبر به راه افتاده اید.اما با آنها چنین می کردند،لذا کسی همچون بلال را می گرفتند،و عریان ساخته و او را بر روی ریگ های داغ و سوزان می خواباندند، و تازیانه ها را بی وقفه بر او می کوفتند.

اما کسی نیست که تیغ به گردن ما نهاده و بگوید چرا به دنبال خدا و پیامبر رفته اید.

ولی با آنکه سرهای آنها را با شمشیر می زدند دست از دامان پیامبر و خدا بر نمی داشتند.

و البته فکر نکنید که همه اینها پیر و کهنسال بوده اند،هرگز ! بلکه جوان بوده،و یا از جوانی این راه را پیشه خود ساختند.

در کربلا از طفل شش ماهه بود تا پیر هشتاد ساله و هیچکدام نگفتند که با خدا بودن سخت است و دشوار و ناشدنی.

پس هرگز به خود تلقین و القاء نکنیم که با خداوند نمی توان بود.

نشان رحمت

بنابراین،بدن و روح آدمی با مدد خداوندی امداد می شوند.و خداوند این امداد و نصرت را بر اساس رحمت بیکرانه خویش بر انسان ارزانی می کند.

پس،می توان گفت.آنچه هست نشان از رحمت خداست.