نسیم رحمت صفحه 71

درباریانش را منکوب و نابود می سازیم،و هم سرزمین او را به سرزمین خود ملحق می نماییم.

اما پادشاه گفت.این حرف های ناحساب و ناگفتنی را بر زبان نرانید.

و هرگز نگویید.می کشیم.می کوبیم.می بریم.مگر آنچه در این عالَم است سهم و میراث شماست و یا تنها وقف شما ساخته اند.

و افزود.من از این نامه درمی یابم که صاحب آن اهل معنا و انسانیت است، و برای اثبات این مدعا امتحان می کنیم.

و سپس فرمان داد که.چند نفری،هدایایی فراوان از طلا،نقره،و ظروف و دستارهای قیمتی برداشته و خود را به سلیمان رسانند،و از او بخواهند که با پذیرش هدایا از ما راضی شده و دست از ملک و مملکت ما بردارد و در این صورت است که پیدا و آشکارا می شود که او کیست و چکاره است،زیرا اگر با دیدن هدایا دل باخت،و پذیرفت،و از ما دست کشید معلوم می شود که در وجود او هیچ خبری نبوده،و از درون پوک و پوچ است.اما اگر نپذیرد،و دلداده نشود خود بهترین گواه است که وجود او از آنچه گفته است سرشار و مالامال بوده،و به خداوندی که او را با نام رحمن و رحیم یاد کرده است پایبند و باورمند می باشد.و اینجاست که اگر دنیا را نیز در کف او قرار دهند هیچ احساسی به او دست نخواهد داد،و هرگز و هیچگاه چیزی را در این دنیا خواهش نخواهد کرد.چون دارد و دارایی او نیز اللّٰه و رحمن و رحیم است.

شیوه سلیمانی

به دنبال فرمان پادشاه ماموران با انبوهی از هدایا به راه افتادند،و پس از چندی به کاخ سلیمان درآمدند،و هدایای خود را گشوده و از ماجرای مأموریت خود سخن گفتند.

سلیمان بی هیچ احساس و اعتناء نسبت به آنچه از باب هدیه با خود داشتند، فرمود.همه را به سلطان خود بازگردانید که مرا حاجت به هیچیک نیست،زیرا