نسیم رحمت صفحه 90

مایه طهارت

بنابراین،نام مبارک اللّٰه،چه با زبان و چه با دل ادا شود،مایه قدس و طهارت است.

و از همین روست که قرآن کریم ما را پیوسته به ذکر نام مقدس خداوند می خواند،زیرا همواره در معرض آلودگی ها و پلیدی ها می باشیم،و تنها چیزی که می تواند آنها را از دامان ما شسته و زدوده نماید ذکر همین نام مقدس است. این قدر گفتیم باقی فکر کن

مایه بلا

و این در حالی است که جز ذکر خداوند ذکر هر چیز و هر کس نه تنها مایه نجات و رهایی نیست بلکه مایه ابتلا و گرفتاری است،و نیز آلودگی و پلیدی بسیار در پی دارد.

قرآن کریم حکایت می کند که یوسف که طالب آزادی بود در زندان به هم زندانی خود که در آستانه رهایی بود گفت.مرا پیش پادشاه یاد کن.ولی زندانی پس از خروج از زندان یوسف را از یاد می برد،و از آن پس نیز سال ها بر زندان یوسف می گذرد.

جناب مولانا می گوید.این که رفیق زندانی،یوسف را از یاد برد و بلکه نام و یاد یوسف را از ذهن و خیال وی زدود،بی حساب نبود،و این به نشان کیفر بود.

زیرا که یوسف لحظه ای از ذکر و یاد پادشاه مطلق و مالک ملک و ملکوت غافل شد،و دست به دامان کسی جز او زد،و به جای آنکه از او مدد بخواهد از کسی دیگر