سیمای مخبتین در قرآن و روایات صفحه 200

نیز آمده(1) و سیبویه مضارع آنرا به دو صورت با الف «یاجل» و با یاء «ییجل» آورده که در یا جل «واو» به «الف» تبدیل شده بخاطر کراهت واو با یاء و در «ییجل» «واو» به خاطر نزدیکی اش با «یاء» تبدیل به «یاء» گردیده و «یاء» مکسور شده به خاطر اشعار به وجل وآن نادر است.(2)

دیدگاه مفسران

نظر برخی از مفسران درباره ی آیه مذکور از این قرار است:

مراغی در تفسیر خود می نویسد:

آنان هنگامی که خدا را یاد می کنند به خاطر ترس از خشیت او وخوف از عقابش لرزه بر اندامشان می افتد.(3)

سید قطب می گوید:

به مجرد ذکر اسم خداوند در ضمایر و مشاعر آنان ترس تحریک می شود.(4)

شیخ طوسی در تبیان آورده است:

یعنی هنگامی که ثواب خداوند بر طاعت و عقاب او بر معاصی را یاد کنند، از عقابش بترسند و از ترک طاعاتش دچار خشیت شوند(5) صاحب تفسیر صافی در خصوص این آیه

1- 1. ازهری، تهذیب اللغه، ج4، 3841.
2- 2. ابن منظور، لسان العرب، ج6، 404.
3- 3. مراغی، احمد مصطفی، تفسیر مراغی، ج4، 213.
4- 4. سید قطب، فی ظلال القرآن، ج4، 534.
5- 5. شیخ طوسی، تفسیر تبیان، ج7، 315.