ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 151

خدا پیش می رفت. وقتی زن به میقات رسید و مشغول احرام شد، دزدان اموال او را بردند و وقتی به مکه رسید، عادت زنانگی برای زن پیش آمد.

زن آهی از دل کشید و عرضه داشت: «خدایا همه دار و ندارم در این سفر از دستم رفت اما من به شوق حرمت، خود را به اینجا رساندم اما حالا تو در را به رویم بسته ای!» در همین حین آوازی آمد که؛ «شاد باش که چندین هزار لبیک گو و حاجی مشغول ندا کردن هستند اما مناجات آنها به درگاه من نرسیده است و محل قبولی ندارند اما آهی که تو کشیدی به واسطه صبر در مصائب و بلایا باعث قبولی همه آن لبیک ها شد. ما رنج هیچ کس که عملش را نیکو کند ضایع نمی کنیم؛

«انا لا نضیع اجر من احسن عملا»(1)

هر که در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیشترش می دهند

رضای الهی

رضای الهی

در بنی اسرائیل عابدی زندگی می کرد که سالیان سال عبادت خدا کرده بود. روزی از خدا خواست که همنشین اش را در بهشت به او بنمایاند و خدا نیز در عالم رؤیا به او نشان داد. عابد از عبادت و پارسائی او سؤال کرد تا ببیند کدام عبادت به او این مقام را داده است. سؤال کرد: «به من بگو که کردار نیک تو چه بوده که خدا این منزلت را به تو عنایت فرموده است؟» گفت: «عبادتی جز انجام واجبات و ترک محرمات انجام نداده ام لیکن خصلتی در من هست که باعث این مقام شده و آن رضایت به امر خداست. چون در بلا باشم