ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 187

توسل

توسل

«کربلا» دانشگاهی است که تعدادی از تربیت یافتگان مکتب حسین علیه السلام در آن پای درس عاشقی و فداکاری نشستند و جان و سر بر قدم استاد این دانشگاه فدا ساختند. یکی از تربیت یافتگان مکتب وحی که خوب درس وفاداری گرفت، «قاسم بن الحسن» است که از مکتب دو استاد فیض برده. هم امام حسن علیه السلام و هم امام حسین علیه السلام . آقا شب عاشورا وقتی که اتمام حجت می کردند و به یارانشان خبر از شهادت می دادند، آمد نزد عمو و عرضه داشت: «عمو! من هم فردا شهید می شوم؟» آقا اول شاگرد مکتبش را محک می زند و می پرسد: «فرزند برادرم! کیف الموت عندک؛ مرگ را چطور می بینی؟» قاسم جواب می دهد: «احلی من العسل؛ مرگی که در رکاب تو باشد از عسل برایم شیرین تر است». آقا قاسم را به سینه چسباند و فرمود: «عزیزم! تو بعد از بلای عظیم کشته می شوی». فردا آقا قاسم را در آغوش می گیرد و به میدان می فرستد اما شاید در دلش این طور می گفته: «می خواهی بروی برو! اما زیرا سم اسب ها صدا نزنی عمو!»... آمد خدمت عمو اذن میدان خواست آقا اجازه ندادند، صدا زد:

گفته بودی تو مدینه به همه

قاسم ام مثل علی اکبرمه

اگه می گی من می رَم پرپر می شم

تازه مثل پسرت اکبر می شم

اگه می گی مادرم تنها می شه