کتابخانه بالقرآن

ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 193

صفحه 193

به این لجّه کشتی فرو شد هزار

که پیدا نشد تخته ای بر کنار

عیسی و عجوزه دنیا

روزی حضرت عیسی علیه السلام در عالم مکاشفه زن زیبایی دید که چادر رنگی ای به سر افکنده و لباسهای پر زرق و برقی بر تن نموده است. نزدیک که می شود، زن رویش را بر می گرداند و می بیند که او عجوزه ای زشت و بد ترکیب است. حضرت تعجب می کند و از او می پرسد که کیست؟ عجوزه جواب می دهد: «من دنیا هستم». عیسی علیه السلام می پرسد: «چرا در نگاه اول زیبا بودی و بعد به عجوزه ای زشت تبدیل شدی؟» جواب می دهد: «آن کسی که تو اول دیدی حقیقت من نبود و حقیقت مرا تو الان داری می بینی» سؤال می کند: «چرا قدت خمیده است؟» جواب می دهد: «چون عمر زیادی کرده ام» می پرسد: «این لباسهای پر زرق و برق برای چیست؟» می گوید: «با این لباسها دل کسانی که مرا طلب کرده اند فریب می دهم». می پرسد: «چرا یک دست تو خضاب و دست دیگرت خونی است؟» پاسخ می دهد: «این دستم خضاب است زیرا الان کسی طالب من شده و شوهر کردم و این دستم خونی است زیرا شوهر قبلی خویش را کشتم و من هنوز باکره ام و کسی به وصالم نرسیده است».

دنیا دوستی

آورده اند که عیسی علیه السلام روزی همراه با حواریین از کنار دهکده ای عبور کرد که تمام اهل آن دچار عذاب شده و مرده بودند. حواریین از عیسی علیه السلام خواستند تا یکی از آنها را زنده کند و دلیل عذاب را بپرسد. حضرت عیسی علیه السلام به اذن خدا یکی از اهل آبادی را زنده کرد و قضیه را از او سؤال کرد. او گفت: «اصبحنا فی العافیه و امسینا فی الهاویه؛صبح در عافیت بودیم و شب در آتش عذاب». عیسی علیه السلام سؤال کرد: «هاویه چه بود؟» گفت: «بحارٌ فی النار فیها جبال من النار؛ دریاهائی از آتش که در آن کوه هائی است از آتش». گفت: «چه چیز شما را به هاویه رسانید؟» جواب داد: «دوستی دنیا» پرسید: «دوستی دنیا شما را