ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 203

زینتی است برای روز واپسین چه نماز تکبیر و حمد و تسبیح گفتن و خدا را به بزرگی یاد کردن و به پاکی و عظمت ستودن و قرآن خواندن و دعا و نیایش نمودن است و همانا ریشه همه کارهای خوب انسان را در وقتش خواندن است(1).

عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: علیکم بصلوه اللیل فانها سنّه نبیّکم و دأب الصالحین قبلکم و مُطرده الدّاء عن اجسادکم؛ مواظب نافله شب باشید چرا که آن سنتی است که از پیامبرتان به جای مانده و افراد درستکار پیش از شما بر آن خو گرفته بودند نماز شب دور نگهدارنده دردها از بدنهای شماست (2).

مثال

مثال

مثال سحرخیزی و تهجد مانند «غربال کردن» حبوبات است که آن را مدتی تکان می دهند و وقتی که همه خالصی ها از آن عبور کرد، آخر سر ناخالصی ها را دور می ریزند. انسان در طول روز مانند غله داخل غربال است و دائم در حال تکان خوردن و این طرف و آن طرف رفتن می باشد اما سحرگاه موقع جدا کردن ناخالصی ها و رها شدن از دست نفس می باشد و در آن خلوت به دور از هیچ گونه ظاهرسازی، انسان تنها بر می خیزد و ذرات وجود خود را برای عبادت و بندگی خدا خالص می گرداند و ناخالصی های آن را دور می ریزد و عجیب اینجاست که بعضی می گویند این کار را برای آنها خیلی مشقت دارد. سؤال اینکه چطور انسان می تواند تا نیمه شب بیدار باشد و نخوابد اما نمی تواند سر شب بخوابد و نیمه شب بیدار شود و حال اینکه مدت زمانی که خوابیده است هیچ تفاوتی نمی کند.