ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 221

کمک حضرت حمل کند اما حضرت قبول نکرد و فرمود: «فردای قیامت بار گناه مرا چه کسی می کشد؟». به در خانه رسید و در زد و گفت: «برای شما مقداری غذا آورده ام». زن خوشحال شد و گفت: «خدا جزای خیر به تو بدهد ای جوانمرد و علی را به سزای اعمال خود برساند؟!» حضرت وارد خانه شد و گفت: «می خواهم کاری برایت انجام دهم و ثوابی ببرم. یا تو خمیر درست کن و نان بپز و یا بچه ها را سرگرم کن تا من نان بپزم» زن جواب داد: «من بهتر نان درست می کنم شما بچه ها را سرگرم کنید».

حضرت حضرت گوشت پخته و خرما را با دست خود و در دهان یتیمان زن می گذاشت و هر بار می گفت: «پسرم! علی را به خاطر آنچه کرده حلال کن» وقتی که خمیر آماده شد، زن به حضرت گفت که تنور را روشن کند. حضرت تنور را روشن کرده و وقتی خوب شعله ور شد صورت مبارک خود را روی شعله آتش گرفته و فرمود: «ای علی! بچش این جزای کسی که از رسیدگی به بیوه زنان و یتیمان غافل بماند». در این میان زنی حضرت را شناخت و گفت: «این امیرالمؤمنین است!» مادر یتیمان به سرعت نزد حضرت آمد و با شرمندگی گفت: «وای بر من! مرا ببخشید» حضرت فرمود: «نه بلکه وای بر من به خاطر کوتاهی در رسیدگی به شما!»(1).

توسل

توسل

علی جان! از امشب یتیمان کوفه هر چه که منتظر می شوند دیگر کسی سراغ شان نمی آید که نوازش شان کند. از امشب دیگر هر چه چشم به راه