ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 263

عن ابی عبدالله علیه السلام قال: اذا اذنب الرجل خرج من قلبه نکته سوداء فان تاب انمحت و ان زاد زادت حتی تغلب علی قلبه فلا یفلح بعدها ابداً؛ هنگامی که کسی گناه می کند در دلش نقطه سیاهی به وجود می آید. اگر توبه کند آن نقطه پاک می شود اما اگر باز هم گناه کند آن نقطه سیاه بزرگتر می شود تا اینکه سراسر قلبش را فرا می گیرد و از آن به بعد هرگز رستگار نمی شود(1).

قال رسول الله صلی الله علیه و آله : من اذنب ذنباً و هو ضاحک دخل النار و هو باکٍ؛ هر کس موقع گناه بخندد با چشم گریان وارد آتش می شود(2).

عن النبی صلی الله علیه و آله قال: یا اباذر! لا تنظر الی صِغَر الخطیئه و لکن انظر الی من عصیت؛ ای اباذر! به کوچکی گناه نگاه مکن بلکه ببین که نافرمانی چه کس را می کنی؟(3).

عن امیرالمؤمنین علیه السلام قال: کل یوم لا یعصی الله فیه فهو یوم عید؛ هر روزی که در آن گناه نشود آن روز عید است(4).

مثال

مثال

«گناه» مانند آتش است. چطور وقتی انسان دستش را روی آتش می گیرد، باید زود بکشد تا آسیبی به آن نرسد؟ دل انسان هم همین طور است وقتی که در قلبی گناه و لذت آن رسوخ کرد، باید زود استغفار کند یعنی قلبش را از آتش نجات دهد اما اگر این کار مداومت یابد و همین طور در گناه غوطه ور شود، گوئی دلش را در داخل آتش انداخته و آن را کنار نمی کشد و بی تفاوت است. اینکه بعضی از انسانها در گناه غوطه ور می شوند به خاطر این است که

1- فروع کافی/5/72.
2- مجموعه ورام/1/18.
3- مجموعه ورام/2/53.
4- نهج الحق/420.