ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 268

پشیمانم! حالا دیگر مرا به او برسان» و او نیز جان به خداوند تسلیم کرد. حضرت سلمان می فرماید: در عالم رؤیا آن دو را دیدم که در تختی در بهشت نشسته اند و به من گفتند: «ای سلمان هر که از خدا بترسد و گناه نکند خدا او را خواهد بخشید»(1).

گناه در خلوت

گناه در خلوت

«ابوبصیر» می گوید: در کوفه به یکی از زنان قرائت قرآن یاد می دادم. روزی با او شوخی کردم و حرف نامربوطی به او زدم. پس از مدتی به مدینه رفتم و نزد امام باقر علیه السلام شرفیاب شدم. حضرت به محض دیدن من، شروع کرد به سرزنش کردنم و فرمود: «شما که ادعای دوستی و ولایت ما را دارید و خود را به ما وابسته می دانید چرا در خلوت گناه می کنید؟ کسی که در خلوت گناه کند خدا نظر رحمتش را از او باز می گرداند. آن چه سخنی بود که به آن زن گفتی؟» من از شدت شرمندگی سرخ شده بودم و صورتم را پوشانیدم و در همان حال توبه کردم. حضرت فرمود: «دیگر تکرار نکنی و در خلوت با زن نامحرم شوخی ننمائی»(2).

ما پشت دیوار را هم می بینیم!

«ابو صباح کنانی» می گوید: روزی در خانه امام باقر علیه السلام رفتم. کنیزی برای باز کردن در بیرون آمد. چشمم که به او افتاد دست بر سینه او گذاشتم و گفتم: «به مولایت بگو ابوصباح آمده و اجازه ورود می خواهد» در همین هنگام