ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 324

«و اوصانی بالصلوه و الزکوه ما دمت حیاً»(1)

و خدا تا زنده ام مرا به نماز و زکات وصیت کرده است.

«فویل للمصلین الذین هم فی صلوتهم ساهون»(2)

پس وای بر نمازگزاران که در نماز خود اهمال می کنند.

«و اذا نادیتم الی الصلوه اتّخذوها هزوا و لعباً»(3)

وقتی مردم را به نماز فرا می خوانید آن را به مسخره و بازی می گیرند.

«و هم علی صلواتهم یحافظون»(4)

و آنان بر نمازهای خود محافظت می کنند.

«اقم الصلوه لذکری»(5)

برای یاد من نماز بپا دار.

روایات

روایات

عن الصادق علیه السلام قال: اذا دخلت وقت الصلوه فتحت ابواب السماء لصعود الاعمال فما اُحبّ ان یصعد عمل قبل عملی و لا یکتب فی صحیفه احدٍ اول منّی؛ هر گاه وقت نمازی فرا رسد درهای آسمان برای بالا رفتن اعمال گشوده می گردد و من دوست ندارم که عملی پیش از عمل من بالا رود و در نامه عمل کسی جلوتر از من چیزی نوشته شود(6).

قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله : ما من صلاه یحضر وقتها الاّ نادی ملک بین یدی الناس ایها

1- مریم/31.
2- ماعون/4.
3- مائده/58.
4- انعام/92.
5- طه/24.
6- لئالی الاخبار/4/12.