ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 350

ثمره دوستی

ثمره دوستی

«حسین بن عون» می گوید: «سید حمیری» شاعر اهل بیت در بستر مرگ افتاده بود و من به جهت عیادت به خانه او رفتم. دیدم که در حال او بسیار نامساعد است و عده ای از همسایه های او که ولایت علی را قبول نداشتند و طرفدار عثمان بودند اطراف او را فرا گرفته اند. ناگهان حال سید بدتر می شود و صورتش چون شب سیاه می گردد. شیعیان حاضر ناراحت شدند و ناصبی ها شروع به شماتت و سرزنش شیعیان کردند. بعد از مدتی چهره سید به سفیدی گرائید و نوری از چهره او نمایان شد. او نیز اشعاری با این مضمون خواند:

_ دروغ گفت کسی که گمان کرد علی محبین اش را از سختیها نجات نمی دهد.

_ به خدا قسم داخل بهشت شدم و خدا مرا آمرزید.

_ بشارت باد بر شما ای دوستان علی! از علی تا هنگام مرگ دست بر ندارید.

_ از بعد او اولادش را یکی پس از یکدیگری دوست بدارید که دارای که دارای صفات علی هستند.

پس از خواندن این اشعار شهادتین را بر زبان جاری نمود و کم کم چشمانش را فرو بست و از دنیا رفت(1).

ولایت اهل بیت

ولایت اهل بیت

مردی روزی خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسید و پرسید: «کمترین چیزی که انسان در پرتو آن جزو مؤمنان خواهد شد چیست و کمترین چیزی که با آن جزو کافران می شود کدام است؟» حضرت جواب داد: «کمترین چیزی که انسان به سبب آن در زمره گناهان در می آید این است که ولایت ما را نپذیرد» آن مرد گفت: «یا امیرالمؤمنین! منظورت از ما چه