ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 352

چشم ها ببندید که فاطمه می خواهد به بهشت رود. آن گاه ناقه ای از ناقه های بهشتی می آورند که زینت شده است و در هر طرف از آن صد هزار فرشته با بالهای خود فاطمه را سوار بر ناقه نموده و بر در بهشت می رسانند اما فاطمه داخل بهشت نمی شود خطاب می رسد: ای دخت حبیب من! چرا وارد نمی شوی بهشت خود را برای تو آراسته، عرض می کند: می خواهم در این روز اجر خود را در محضر تو بدانم. خداوند می فرماید: اجر تو آن قدر است که هر کس ذره ای از محبت تو و فرزندانت در دلش باشد با تو وارد بهشت می شود». آن گاه امام باقر علیه السلام فرمود: «والله ای جابر! در آن روز فاطمه شیعیان دوستانش را بر می گزیند و مانند پرنده ای که دانه خوب را از بد جدا می نماید و با محبین خود وارد بهشت می شود. خدای متعال در قلب محبین چنین می اندازد که کمی صبر کنند آن گاه خطاب می رسد: چرا توقف نمودید و حال آن که فاطمه شفاعت شما را نموده است پاسخ می دهند که پروردگارا دوست داریم که در این روز اجرمان را بدانیم. خدای تعالی می فرماید: ای دوستان من ببینید چه کسانی شما را به خاطر فاطمه در دنیا دوست داشته و به خاطر او به شما غذا داده و سیراب تان نموده دست او را بگیرید و همراه خود داخل بهشت برید»(1).

داستان علماء

اشاره

داستان علماء

زیر فصل ها

سید مرتضی کشمیری رحمه الله

سید مرتضی کشمیری رحمه الله

سید مرتضی کشمیری رحمه الله

سید جلیل «آقا سید علی نقی کشمیری» فرزند صاحب کرامات باهره، «حاج مرتضی کشمیری» فرمود که «آقا سید عباس لاری» می فرماید:

«در اوقات تحصیل علوم دینیه در نجف اشرف روزی در ماه مبارک رمضان طرف عصر افطاری تهیه کرده و در حجره گذاشتم و درب حجره را قفل کرده و رفتم که پس از نماز مغرب و عشا بیایم تا آنکه نماز را خوانده و به مدرسه آمدم. خواستم درب حجره را