ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 368

بنده من

بنده من(1)

غرق گنه نا امید مشو ز دربار ما

که عفو کردن بود در همه دم کار ما

بنده شرمنده تو خالق و بخشنده من

بیا بهشتت دهم مرو تو در نار ما

توبه شکستی بیا هر آنچه هستی بیا

امیدواری بجو ز نام غفار ما

در دل شب خیز و ریز قطره اشکی ز چشم

که دوست دارم کند گریه گنهکار ما

خواهم اگر بگذرم از همه عاصیان

کیست که چون و چرا کند ز کردار ما

وای بر آن کو نگشت نادم از عصیان خود

هلاک گردد به حشر در یَم قهار ما

اگر چو «تابع» شوی غرق معاصی بیا

دست توسل بزن به آل اطهار ما