ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 50

زیر خاک برود و عرضه داشت: «اللّه یعلم حیث یجعل رسالته»(1).

توسل

توسل

حضرت آن روز انگشترشان را به جهت احسان و لطف به آن مرد عرب عطا فرمودند اما یک شبی در کربلا وقتی که غائله جنگ خوابید، یک نانجیبی آمد و انگشتر حضرت را به زور از دستشان در آورد. اما ای کاش فقط انگشتر را می برد بمیرم که به خاطر انگشتر، انگشت حضرت را هم از دستشان جدا کرد.

متاب این گونه این نور ماه

بر این جسم مجروح و عریان شاه

بپوشان تو امشب رخ ماه را

مگر گم کند ساربان راه را

مبادا که از بهر انگشتری

به غم ها فزاید غم دیگری

چرا انگشت و انگشتر نداری

چرا عمامه ای بر سر نداری

مگو عمامه ای بر سر ندارم

چرا زینب به سر معجر نداری

و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون