ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 6

مهمانی خدا

اشاره

مهمانی خدا

انسان با بینشی گذرا در اعمال عبادی، به نکات ظریفی برخورد می کند که جز مصلحت و خیراندیشی در آن، چیز دیگری نمی بیند. «روزه» از جمله اعمالی است که هم جنبه عبادی دارد، هم جنبه فردی و هم اجتماعی. این ابعاد انسان را به تفکر وا می دارد که چگونه ساعاتی امساک از خوردن و آشامیدن، آثاری چنین ارزنده بجا می گذارد. این چند ساعت امساک بندگان را منضبط، حق شناس و مطیع می سازد و از سویی انسان را به تفکر وا می دارد تا به سختی زندگی فقرا پی ببرد و موقعیت مردم ضعیف جامعه را حس نماید و از سوی دیگر درجه اخلاص خود را محک بزند تا در گذر یک سال بتواند نردبان تقربی بسازد که آراسته تر در محضر خدای سبحان حاضر شده و حظ کافی را ببرد.

زمین خشکیده وجود انسان که مدتها قطره آبی به خود ندیده است ملتمسانه چشم به آسمان دوخته تا دانه ای را که در سینه پنهان دارد بارور سازد و در این فرصت، «یرمض الذنوب» شود و از پلکان ترقی سبک بال بالا رود و توشه ای برای نیکو سپری کردنِ یک سال خود، کسب کند.

نامگذاری رمضان

نامگذاری رمضان

قال ابوجعفر: لاتقولوا هذا رمضان، و لا ذهب رمضان و لا جاء رمضان فانّ رمضان اسم من اسماء اللّه عزوجل لا یجی ء و لا یذهب و انّما یجی و یذهب الرذائل ولکن قولوا شهر رمضان فالشهر المضاف الی الاسم و الاسم اسم اللّه و هو الشهر الذی انزل فیه القرآن، جعله اللّه تعالی مثلاً و