ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 64

می کنم که آواز آنها را بیشتر بشنوم». حضرت فرمود: «استماع لهو را ترک کن». مرد گفت: «ای مولای من! من که به مجلس آنها نرفته ام و فقط صدای آنها به گوش من می خورد» حضرت فرمود: «مگر در قرآن نخوانده ای که؛ «ان السمع و البصر و الفؤاد کل اولئک کان عنه مسئولا» آن مرد پاسخ داد: «یابن رسول اللّه! این آیه را در نظر نداشتم و از عمل خود پشیمانم دیگر چنین عملی انجام نخواهم داد و از کرده خود توبه می کنم» حضرت فرمود: «برخیز و غسل توبه کن و هر چه بخواهی نماز بخوان زیرا مداومت بر گناه کرده ای و چقدر بد بود اگر با این حالت از دنیا می رفتی! خدای را سپاس گو که پیش از مرگ آگاه شدی و از او بخواه که هر چه را به آن خشنود می شود به تو توفیق بدهد چرا که خدا به بنده راضی نیست. کار زشت را به اهلش واگذار زیرا هر چیزی اهلی دارد»(1).

شعوانه

شعوانه

در بصره زنی بود «شعوانه» نام، که مجلسی از فسق و فجور نبود که از وجود او خالی باشد. روزی همراه با کنیزان خود از کوچه ای رد می شد دید از خانه ای صدای گریه و شیون بلند است. با خودش گفت که ببینیم مصیبت چه کسی است که این طور از این خانه صدای ناله بلند است. یکی از کنیزان خود را برای استعلام، داخل خانه فرستاد. اما بعد از مدتی صبر کردن، کنیز باز نگشت. کنیز دیگری فرستاد او نیز رفت و باز نگشت. دیگری را فرستاد که برود و زود خبر بیاورد. او رفت و خبر آورد که؛ «خانم! در این خانه کسی نمرده بلکه ماتم زندگان است. این ماتم بدکاران و سیاه رویان است». شعوانه