ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 66

قیامت چگونه توان درک عذاب الیم پروردگار را دارد؟» در همین حین ندا رسید که؛ «ای شعوانه! دل خوش دار که خدا از گناه تو گذشت. ملازم درگاه ما باش تا قیامت جایگاه خودت را ببینی»(1).

در این سرا دل شکسته می خرند و بس

بازار خودفروشی از آن راه دیگر است

توبه مقبول

توبه مقبول

مردی بود که تمام عمر خود را در عصیان و پرده دری به سر برده و در تمام طول عمر عمل خیری از او سر نزده بود و همه انسانهای صالح خدا از او و یاد او دوری می کردند و از او نفرت داشتند. روزی اجلش سر رسید و ملک الموت چنگ در گریبان او زد. مرد نیز چون عمر خود را رو به پایان و زندگی را بر باد رفته دید، اندکی در کارهای خود تأمل کرد و دید که در نامه عمل خود هیچ عمل خیری ندارد که بخواهد به آن دل خوش کند و همه سراسر سیاهی و فجور است. ناچار آهی از فراخنای وجود برکشید و بی اختیار گفت:

«یامن له الدنیا و الاخره ارحم من لیس له الدنیا والاخره» این کلمه را گفت و جان از بدنش مفارفت کرد. خبر فوت مرد در شهر پیچید و مردم از فوت و خاموش شدن شعله شر او خوشحال شدند. بدن او را به زباله دانی برده و خس و خاشاک بر روی نعش او ریختند. شب یکی از بزرگان و صلحای شهر خواب می بیند که منادی به او ندا می دهد: «چرا بدن فلانی را در زباله دان انداخته اید. تو مأموری که او را از آنجا بیرون آورده غسل و کفن کنی و بر او نماز خوانده و در میان قبور اولیا و صلحا به خاک سپاری». عالم در خواب عرضه می دارد: