ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 67

«خدایا! او بدکردار و انسان غیر صالحی بود و معروف به عصیان بوده است. چه چیز موجبات قبول او را به درگاه حق فراهم آورده که من باید این کار رابکنم؟» خطاب آمد: «هنگامی که اجل او فرا رسید او دست خود را از همه جا کوتاه دید و عاجزانه از روی خلوص به درگاه ما نالید و این ناله عاجزانه و مفلسانه او باعث رحمت ما بر او گشته و دست در دامن فضل من زده است و لذا بر او رحمت کردیم و گناهانش را یکجا بخشیدیم و از عذاب خود نجاتش دادیم»(1).

گناه نابخشودنی

گناه نابخشودنی

یکی از عرفا شبی از کنار خانه ای گذشت و صدای زنی را شنید که با محبت به شوهر خود می گفت: «حتی اگر به من غذا ندهی و مرا بزنی و برنجانی یا زن دیگری نیز اختیار کنی و از من روی بگردانی من از این خانه جائی دیگر نمی روم». آن عارف نعره ای زد و افتاد و از هوش رفت. وقتی که به هوش آمد به او گفتند: «چه اتفاقی برای شما افتاد که از هوش رفتی؟» گفت: «منادی در گوش من گفت که اگر هزار بار هم گناه بکنی و سپس توبه نمائی تو را خواهیم بخشید اما اگر از خانه ما به کس دیگری پناه ببری از تو نخواهیم گذشت»(2).

بیگانه ای آشنا

بیگانه ای آشنا

آورده اند که در قوم بنی اسرائیل مردی می زیست که ششصد سال عصیان کرده و دمی اطاعت از خالق احدی بجا نیاورده بود. روزی که حضرت موسی