ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 7

وعدا و وعیدا(1)؛ نگویید این رمضان است و نگویید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامی از اسماءاللّه است که نمی رود و نمی آید که شی ء زائل و نابودشدنی می رود و می آید، بلکه بگویید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم که اسم، اسم اللّه بوده و ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است، و خداوند آن را مثل وعده و وعید قرار داده است.

قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله : انما سمی الرمضان لانّه یرمض الذنوب(2)؛ به راستی که رمضان نامیده شد زیرا گناهان را از بین می برد.

قال رسول اللّه صلی الله علیه و آله : سمّی الرمضان لشده الحرّ(3)؛ نامیده شد رمضان به خاطر شدت گرما.

فلسفه روزه

فلسفه روزه

قال الرضا علیه السلام : فلمَ امروا بالصوم شهر رمضان لا اقلّ من ذلک و لا اکثر قیل لانّه قوّه العباده الذی یعمّ فیها القوی و الضعیف، و انما اوجب اللّه تعالی الفرائض علی اغلب الاشیاء و اعمّ القوی، ثم رخص لاهل الضعف و رغب اهل القوه فی الفضل، و لو کانوا یصلحون علی اقلّ من ذلک لنقصهم و لو احتاجوا الی اکثر من ذلک لزادهم(4)؛ اگر بپرسند: چرا مأمورند به روزه ماه رمضان و بس، نه کمتر و نه زیادتر؟ گفته می شود: برای آن که این مقدار، حدی است که از اجرای آن، هم ضعیف بر می آید و هم قوی، و جز این نیست که خداوند فرایض و واجبات را به اندازه ای که در امکان غالب افراد باشد تعیین فرموده، آن گاه ناتوانان را آزادی داده، بدین معنی که اگر خواستند با اینکه سخت است آن را انجام دهند مانعی نباشد، و نیز توانایان را ترغیب کرده که اگر خواستند غیر ماه رمضان را هم با گرفتن روزه تقرب جویند و چنان که به کمتر از این صلاح شان بود خداوند کمتر می فرمود و اگر محتاج به بیشتر از این بودند به زیاده از این امر می فرمود.

1- وسائل الشیعه/7/232.
2- میزان الحکمه /4/176.
3- بحارالانوار/55/341.
4- بحار/93/370.