ضیافت نور: پندهای اخلاقی به مناسبت ماه مبارک رمضان صفحه 72

«نسوا اللّه فنسیهم»(1)

خدا را فراموش کردند پس خدا هم آنها را فراموش نمود.

روایات

روایات

قال ابو بصیر قال ابو عبداللّه علیه السلام : ما اجتمع قوم فی مجلس لم یذکرو اللّه و لم یذکرونا الا کان ذلک المجلس حسره علیهم یوم القیامه؛ هیچ گروهی نیست که در مجلسی گرد هم آیند و از خدا و ما یاد نکنند مگر آنکه آن مجلس در روز قیامت سبب حسرت و اندوه آنها خواهد گردید(2).

عن النبی صلی الله علیه و آله انّه قال: لا یمرّ علی المؤمن ساعه لا یذکر اللّه فیها الا کانت علیه حسره؛ ساعتی که یاد خدا در آن نشود بر مؤمن نخواهد گذشت مگر آنکه باعث پشیمانی او خواهد شد(3).

عن النبی صلی الله علیه و آله قال: لا تکثروا الکلام بغیر ذکر اللّه فانّ کثره الکلام بغیر ذکر اللّه تقسی القلوب و انّ ابعد الناس من اللّه القاسی القلب؛ از سخن گفتن زیاد که یاد خدا در او نیست بپرهیزید زیرا زیادی سخن بی آنکه یاد خدا در آن باشد باعث سخت دلی شده و دورترین مردم از خدا قسی القلب ترین آنهاست.

عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: اوحی اللّه تبارک و تعالی الی موسی لا تفرح بکثره المال و لا تدع ذکری علی کل حال فانّ کثره المال تنسی الذنوب و ترک ذکری یقسی القلوب؛ خداوند به موسی وحی کرد که به افزونی مال شادمان مباش و یاد مرا به هیچ حالی ترک مکن زیرا زیادی مال باعث فراموشی و از یاد رفتن گناهان شده و رها کردن یاد من در دلها قساوت پدید می آورد(4).

عن النبی صلی الله علیه و آله قال: ذکر الناس داء و ذکر اللّه دواء و شفاء؛ یاد مردم درد و یاد

1- توبه/67.
2- لئالی الاخبار/3/439.
3- مستدرک/1/282.
4- مستدرک/1/282.