- دیباچه 1
- پیشینه اخلاق تبلیغات بازرگانی 5
- تعریف اخلاق تبلیغات بازرگانی 5
- اشاره 5
- اهمیت اخلاق تبلیغات بازرگانی 7
- اهداف اخلاق تبلیغات بازرگانی 8
- دیدگاه ها درباره اخلاق تبلیغات بازرگانی 9
- اشاره 15
- 1. عوارض جسمی 15
- فصل اول: عوارض فردی 15
- اشاره 15
- 2. عوارض روانی 16
- فصل دوم: عوارض اقتصادی 18
- 1. اقتصاد خانواده ها 18
- اشاره 18
- 2. اقتصاد کشور 19
- اشاره 19
- ب) نقش تبلیغات در تنظیم تولید 21
- 1. نگرش ها 23
- اشاره 23
- 3. عادت ها 26
- 4. باورها 27
- 5. گروه های مرجع 28
- 6. سبک زندگی 30
- 7. زبان 31
- 8 . پوشش 33
- اشاره 39
- فصل اول: تبلیغات بازرگانی در تجارت 39
- اشاره 39
- بررسی قاعده «لاضرر» درباره تبلیغات بازرگانی 40
- تدلیس در تبلیغات بازرگانی 41
- دروغ در تبلیغات بازرگانی 42
- تبلیغات بازرگانی و دنیاگرایی مردم 44
- اشاره 47
- فصل دوم: تبلیغات بازرگانی و عدالت اجتماعی 47
- مسئولیت دست اندرکاران امر تبلیغات 50
- اشاره 50
- 1. مسئول بودن برابر خدا 50
- ٢. مسئولیت در برابر خود 51
- 4. مسئولیت در برابر دیگر موجودات 52
- 1. زینت نکردن کالا 53
- اشاره 53
- آداب تبلیغات بازرگانی1 53
- اشاره 55
- اشاره 55
- 1. رعایت ارزش های اسلامی و فرهنگی جامعه 55
- فصل اول: خط مشی ها 55
- 4. در نظر گرفتن رفاه تمامی افراد جامعه 61
- 5. پاسخ گویی به نیازها و ایجاد نکردن نیازهای کاذب 62
- 6. نداشتن دید ابزاری نسبت به انسان ها 66
- 7. پرداخت نکردن هزینه های گزاف برای تبلیغات 69
- 1. انعکاس ساده زیستی به جای تجمل گرایی 73
- فصل دوم: اصول 73
- اشاره 73
- 2. تبلیغ قناعت به جای اسراف 74
- 3. انعکاس کار و تولید به جای رفاه زدگی و مصرف گرایی 76
- 4. تبلیغ نکردن مدگرایی 79
- 5. ترویج نکردن بیگانه پرستی و خودکم بینی 81
- 6. پرهیز از دامن زدن به چشم و هم چشمی ها 83
- 7. ترویج نکردن پرخوری و شکم بارگی 84
- 8. پرهیز از دروغ 85
- 9. پرهیز از اغراق 86
- 10. پرهیز از فریب و نیرنگ 87
- 11. دادن اطلاعات کافی درباره محصول 87
- 12. سوءاستفاده نکردن از یافته های روان شناسی برای تسلط بر مخاطب 88
- اشاره 90
- 13. استفاده درست از جاذبه ها 90
- ب) جاذبه احساسی 91
- ج) جاذبه خنده و طنز 91
- د) جاذبه ترس 92
- ه) جاذبه اخلاقی 94
- و) جاذبه دو جنبه ای و یک جنبه ای 95
- 15. مقایسه نکردن کالای خود با کالای رقیبان 96
- 14. تبلیغ نکردن کالاهای زیان آور 96
- 16. بدگویی نکردن از کالای رقیبان 97
- 17. پرهیز از نمایش غیرواقعی کالا 98
- 18. پرهیز از تکرار زیاد تبلیغ برای کالاهای غیرضروری 99
- 20. نداشتن بدآموزی برای کودکان 100
- 23. پیش گیری از پیدایش احساس حقارت کودک در تبلیغات کالاهای مربوط به کودکان 104
- 24. پرهیز از تکرار زیاد تبلیغ مربوط به کودکان 105
- 25. استفاده از واژگان فارسی در تبلیغ کالا و پرهیز از اصطلاحات نامأنوس خارجی 106
- 26. استفاده نکردن از نام های غربی برای کالاها 107
- 27. استفاده نکردن از زنان و دختران با هدف جذابیت بخشی آگهی 108
- 28. پوشش و آرایش متناسب با ارزش های اسلامی و عرف جامعه 112
- 29. توهین نکردن به فرد، گروه، قشر یا قومیتی خاص 115
- 30. رعایت عفت کلام، ادب و احترام 116
- 31. نشان دادن عطوفت و رحمت به جای خشونت و قساوت 117
- 32. پخش نکردن روابط ناصحیح بین افراد خانواده 118
- 34. تبلیغ نکردن و نشان ندادن کالاهای حرام 120
- 35. تحقیر نکردن کالای ایرانی در برابر کالای خارجی 120
- 36. استفاده نکردن از موسیقی های مبتذل 121
- 37. ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست 121
- 38. تناسب زمانی میان پخش آگهی با نوع کالای تبلیغی 122
- صدا و سیما و تدوین منشور اخلاقی 123
- اشاره 123
- پرسش های کارشناسی 125
- پرسش های مردمی 125
فرآورده ها بیش از میزان تولید کشور است که این، دولت را به واردات این فرآورده ها مجبور می کند. بسیاری از کالاهای وارداتی، کالاهایی غیرضروری هستند که تنها مناسب فرهنگ مصرف و تجمل است. اینها همه در حالی است که کشور ما یک کشور در حال توسعه و اقتصاد ما یک اقتصاد نوپاست؛ به همین سبب باید از خروج ارز جلوگیری شود. جلوگیری از گسترش این فرهنگ مصرف زدگی، وظیفه تمامی نهادها و رسانه هایی است که در جامعه تأثیرگذارند و در این میان، صدا و سیما نیز باید سیاست های موجود در زمینه تبلیغات بازرگانی را بازبینی و اصلاح کند.
4. تبلیغ نکردن مدگرایی
واژه مد در لغت به معنای باب، باب روز و آیین به کار می رود و در اصطلاح عبارت است از روشی موقت که بر اساس سلیقه اهل زمان در مسائل گوناگون، مانند شیوه زندگی، لباس پوشیدن و... تنظیم می شود.(1)
بنابراین، می توان گفت مد به تغییر سلیقه ناگهانی و پیوسته همه یا بعضی از افراد یک جامعه اطلاق می شود و به گرایش به انجام رفتاری خاص یا مصرف کالای ویژه یا در پیش گرفتن سبکی خاص در زندگی می انجامد. پیروی از مد و تنوع پسندی، در نهاد انسان ریشه دارد که نیازهایی چون زیباخواهی و کمال جویی فطری منشأ اصلی آن است، ولی صورت های افراطی رایج این گرایش که با عنوان مدپرستی شناخته می شود، درنتیجه ناآگاهی و سستی ارزش های معنوی و تبلیغات گسترده دشمنان و خود باختگی و تقلید کورکورانه از دیگران یا آلوده شدن به رذایلی مانند خودنمایی، فخرفروشی، احساس حقارت و خودکم بینی پیش می آید که برای افراد جامعه بسیار
1- محمد معین، فرهنگ فارسی، تهران، امیرکبیر، 1377، چ 12، ج 3، ص 3957.