پرورش دینی کودک: تاثیر پرورش در جذب کودکان به نماز صفحه 12

3 _ توجه به نعمت ها

توجّه به نعمت ها نیز انسان را وادار می سازد به وابستگی اش به ذات فناناپذیر پروردگار اعتراف کند. یادآوری های نعمت های بی شماری که انسان، پیش و پس از تولّد از آن ها بهره مند شده است، او را به عبادت مشتاق می سازد.

فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیْتِ الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ. (قریش: 4)

خدای کعبه را بپرستند؛ خدایی که هنگام گرسنگی به آنان غذا داد و ایشان را از ترس و خطر، ایمن ساخت.

نقش عبادت در زندگی

نقش عبادت در زندگی

عبادت، رنگ خدایی بخشیدن به زندگی، رهایی از بیهودگی، باقی ساختن فانی ها و ساختن فرد و جامعه است. عبادت واقعی، مجموعه دگرگونی هایی است که در فکر و باور شخص، با هدف نهادینه کردن رفتاری ویژه در زمینه ضوابط مذهبی ایجاد می شود. قرآن می فرماید:

کلُّ شی ءٍ هالکٌ اِلاّ وَجهَهُ. (قصص: 88)

هر چیزی جز ذات پاک الهی نابود شدنی است.

هم چنین خداوند در قرآن فرموده است:

ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ (نحل: 96)

آن چه نزد شماست، پایان می پذیرد و آن چه نزد خداست، باقی می ماند.

عبادت واقعی، مایه سازندگی فرد و جامعه، رهایی از فخر فروشی های بی معنا، نادیده گرفتن هوس ها، فرمانبرداری از ذات هستی بخش و آزادی از پرستش طاغوت و ستمگران است که نهایت کمال به شمار می رود. به قول اقبال لاهوری: