- پیش گفتار 3
- پرورش 7
- فصل اول: آشنایی با چند اصطلاح 7
- بخش اول: کلیّات 7
- عبادت 7
- اشاره 7
- عشق 9
- شیوه 9
- نماز 9
- کودک 10
- فصل دوم: عبادت 10
- اشاره 10
- اشاره 10
- 1 _ فطرت 10
- عوامل روی آوردن به عبادت 10
- 2 _ بزرگی پروردگار 11
- 3 _ توجه به نعمت ها 12
- نقش عبادت در زندگی 12
- جنبه های گوناگون عبادت 13
- 1 _ اندیشه در کار خدا 13
- اشاره 13
- 2 _ انتظار ظهور امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف 14
- 3 _ دانش آموزی 14
- 4 _ کسب و کار 14
- گونه های عبادت 15
- 1 _ عبادت خاضعانه و خاشعانه 15
- اشاره 15
- 3 _ عبادت آگاهانه و با حضور قلب 16
- 2 _ عبادت عاشقانه 16
- 4 _ عبادت پنهانی 17
- 5 _ عبادت خالصانه 18
- اشاره 19
- جایگاه نماز در اسلام 19
- فصل سوم: نماز 19
- ه_ یاری خواستن در کارها 21
- آثار نماز از دیدگاه آیات و روایات 21
- الف _ دوری از فساد 21
- د _ یاد خدا 21
- ب _ دوری از بدی ها 21
- ج _ آرامش بخش دل ها 21
- و _ پاکی روح 21
- ز _ آمرزش گناهان 22
- اشاره 23
- بخش دوم: اصول پرورش دینی کودک 23
- فصل اول: ویژگی های کودک 23
- اشاره 23
- دوره های رشد کودک 24
- از تولد تا شش ماهگی 25
- ویژگی های کودکان دو تا چهار ساله 26
- ویژگی های کودکان چهار تا هفت ساله 27
- ویژگی های کودکان هفت تا دوازده ساله 30
- فصل دوم: اصول پرورش دینی کودک 34
- تعریف اصل 34
- اشاره 34
- اشاره 36
- اصول و مبانی پرورشی 36
- اصل تأثیرپذیری انسان 36
- الف) زمینه سازی 37
- ب) الگو سازی 38
- اشاره 42
- تبیین مسئولیت 42
- اصل تأثیر گذاری انسان 42
- 1 _ آراستن ظاهر 43
- 2 _ سخن آرایی 43
- اصل آراستگی سخن و سخن گو 43
- اشاره 43
- 4 _ مژده دادن 45
- 3 _ بخشایش اشتباه 45
- 5 _ پاداش دهی 46
- اشاره 46
- اصل رعایت تفاوت های فردی 46
- 2 _ آگاه سازی 47
- 1 _ تکلیف به اندازه توانایی 47
- 3 _ مجازات به اندازه اشتباه 48
- اشاره 49
- اصل کرامت تکوینی انسان 49
- 1 _ ابراز توانایی ها (نعمت ها) 50
- 2 _ تغافل 51
- اصل دل بستگی 53
- بخش سوم: عوامل و روش های پرورش دینی کودک 57
- 1 _ خانواده 57
- اشاره 57
- الف _ وراثت 57
- فصل اول: عوامل مؤثر بر پرورش دینی کودک 57
- ب _ محیط خانواده 58
- ج _ پدران و مادران مذهبی و آشنا به اصول پرورش 59
- الف _ فرهنگ 61
- اشاره 61
- 2 _ محیط اجتماعی 61
- ب _ جامعه 63
- ج _ دوستان 64
- 3 _ جایگاه اقتصادی 67
- اشاره 67
- الف _ خانواده 67
- د _ مطبوعات 67
- ب _ تغذیه حلال 68
- 4 _ رهبران اجتماع 70
- 5 _ نهاد آموزش و پرورش 71
- فصل دوم: روش های پرورش دینی کودک 72
- 1 _ تشویق و تحسین (کلامی و مادی) 72
- اشاره 72
- اشاره 74
- 2 _ الگوآفرینی مناسب 74
- ج _ کردار نه گفتار 75
- ب _ ایمان و باورداشت 75
- الف _ آگاهی و شناخت 75
- اشاره 75
- ویژگی های الگو یا پیام دهنده 75
- د _ اخلاق خوش و انس گرفتن با کودک 76
- ویژگی های کودک یا پیام گیرنده (نماز) 79
- اشاره 80
- الف _ آمادگی محیطی 80
- چگونه کودک و نوجوان را به نماز فرا خوانیم؟ 80
- ب _ آمادگی عقیدتی 80
- ج _ میانه روی 81
- اشاره 82
- الف _ آمرزش گناهان 82
- 3 _ بیان آثار نماز 82
- ب _ پیش گیری از خودبینی 83
- د _ نزدیکی به خدا 83
- ج _ جلب رحمت پروردگار 83
- اشاره 86
- 4 _ برپایی نماز جماعت 86
- یادآوری 88
- 5 _ بهره گیری از قصه و شعر در مورد نماز 88
- اشاره 88
- وقت نماز 89
- شعر نماز ویژه کودکان پیش دبستانی 89
- اشاره 89
- ای دختر مسلمان 90
- نماز و زندگی 91
- 6 _ آسان گیری 92
- فشرده مطلب 92
- بخش چهارم: همراه با برنامه سازان 95
- پیشنهادهای کلی و برنامه ای 95
- پرسش های مردمی 103
- معرفی نهادهای مرتبط با نماز 103
- پرسش های کارشناسی 104
- کتاب نامه 107
ویژگی های الگو یا پیام دهنده
اشاره
الگوهای رفتاری فرزند باید چه شرایطی داشته باشند؟ فرستنده پیام، پدر است یا مادر یا آموزگار. آنان هرکس که باشند، اگر بخواهند عهده دار تلقین آموزه های مذهبی _ مانند نماز _ به فرزندان شوند، باید دارای صفات و شرایطی باشند که مهم ترین آن ها عبارتند از: آگاهی و شناخت، ایمان و باورداشت، عمل کردن، داشتن اخلاق خوب و انس گرفتن با کودک.
الف _ آگاهی و شناخت
آگاهی گسترده شامل جنبه های زیر است:
1. آگاهی از فلسفه و رمز و راز مذهب.
2. آگاهی از شرایط ذهنی و روانی، توان درک و اراده، دل بستگی ها و دیدگاه و اندیشه کودک درباره امور و مسایل جاری و نیز استعداد و زمینه های بالقوه کودک و نوجوان.
3. آگاهی از وظایف انسان نسبت به خود، خدا، مذهب و... .
4. آگاهی از شرایط جامعه ای که کودک در آن زندگی می کند.
5. آگاهی از روش پرورش، کشش و جلب کودک به آموزه های دینی.
ب _ ایمان و باورداشت
مربّی باید خود به آن چه می گوید و دیگران را به آن فرا می خواند، ایمان داشته باشد؛ زیرا «سخنی که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند».
ج _ کردار نه گفتار
یک مربّی باید بیش از آن که سخن بگوید، اهل عمل باشد. در دین اسلام و در بسیاری از آیات قرآن، همواره پس از ایمان، به عمل دستور داده شده و ایمان و دعوت بدون عمل، کاری بیهوده و بی حاصل به شمار آمده است.