- پیش گفتار 3
- بخش اوّل:اخلاق فردی در سیره امام حسین علیه السلام 6
- آراستگی اخلاقی 6
- اشاره 6
- بردباری 8
- گذشت 9
- فروتنی 10
- شجاعت 12
- شجاعت امام حسین علیه السلام در کربلا 12
- اشاره 12
- شجاعت امام حسین علیه السلام در مدینه 13
- اشاره 14
- بخشش 14
- بخشش امام حسین علیه السلام به کنیز 15
- پاکیزگی 16
- اشاره 17
- مناجات امام حسین علیه السلام در عرفات 17
- مناجات 17
- یاد خدا 18
- شکیبایی 19
- عزّت نفس 21
- اطمینان و آرامش قلب 23
- سپاس گزاری 24
- گذشتن از همه چیز در راه خدا 25
- اشاره 25
- عشق به علی علیه السلام 27
- صبر در برابر مصیبت 28
- یاری و هم دردی 29
- نماز و قرآن 31
- اشاره 31
- آخرین نماز 32
- بی رغبتی به دنیا 34
- جوان مردی 35
- اشاره 35
- جوان مردی امام حسین علیه السلام در میدان نبرد 36
- اخلاص 37
- خوف از خدا 37
- اخلاق و خانواده 39
- بخش دوم:اخلاق خانوادگی در سیره امام حسین علیه السلام 39
- اشاره 39
- مهربانی با فرزندان 40
- مهربانی با خانواده 41
- نهادینه کردن حجب و حیا 42
- مراسم خواستگاری 43
- دلسوزی در حق خویشان 45
- احترام به برادر 46
- وصیّت برای بازماندگان 47
- اشاره 49
- بخش سوم:اخلاق اجتماعی در سیره امام حسین علیه السلام 49
- اخلاق و جامعه 49
- تقدیر از آموزگار 51
- عیادت از بیمار 52
- نیکی به اندازه معرفت 53
- حفظ آبرو 54
- سلام پیش از کلام 55
- پاسخ مهمان نوازی 56
- حمایت از بردگان 58
- اصلاح جامعه 59
- خیرخواهی 61
- هدایت و ارشاد 62
- برنامه ریزی 63
- عمل به تکلیف 64
- پاسداری از حریم اهل بیت علیهم السلام 66
- غیرت حسینی 67
- تولّی و تبرّی 68
- پای بندی به پیمان 69
- یاری دین خدا 70
- استقامت در راه حقیقت 71
- انتخاب آگاهانه 72
- ایثار 75
- دعوت از یاران 77
- نفی نژادپرستی 78
- عاشق پروری 80
- عشق به رهبر 81
- دعا به سالمند مجاهد 83
- غیرت دینی 83
- شهادت طلبی 84
- تربیت دینی یادگار برادر 85
- پیشوای شهیدان 86
- دعوت از مجاهدان 87
- بازداشتن زنان از جهاد 90
- زمزمه های هدایت گر 93
- کتاب نامه 94
پاکیزگی
پاکیزگی
پاکیزگی یکی از نکات مهم در زندگی امام حسین علیه السلام است که جنبه های گوناگون آن در سیره امام به چشم می خورد. علاقه آن حضرت به عطر و بوی خوش، نشان دهنده اهمیّت این موضوع نزد امام حسین علیه السلام است. ایشان حتی اهمیت دادن به این مسأله را به دیگران نیز سفارش می کرد و از عطرهایی که از مناطق گوناگون برایش هدیه می آوردند، به دیگران می بخشید. امام در همه جا و به همه کس، مشک و عطر می بخشید و حتی در سفر کربلا نیز عطریات به همراه داشت.(1) گفته اند:
در شب عاشورا، پس از آن که یاران امام حسین علیه السلام از فرات به جانب خیمه های امام آمدند، حضرت به یاران خویش فرمود: «هر چه می خواهید آب بنوشید که آخرین روز شماست و از این آب، وضو بگیرید و غسل کنید و لباس هایتان را بشویید که همین لباس ها، کفن های شماست». سپس خیمه ای برپا کردند و مشک و عطر فراوان در ظرف بزرگی ریختند و همه یاران به پاکیزگی و خوشبو کردن خود پرداختند.(2)
1- تاریخ زندگانی امام حسین علیه السلام، ج 1، ص 134.
2- بحارالانوار، ج 44، ص 44.