نوجوانان و آموزه های اخلاقی در سیره امام حسین علیه السلام صفحه 31

نماز و قرآن

اشاره

نماز و قرآن

عصر روز نهم محرم بود که عمرسعد، فرمان حمله به خیمه های امام حسین علیه السلام را صادر کرد و لشکریان به سوی چادرهای امام حرکت کردند. امام حسین علیه السلام در بیرون خیمه به شمشیر خود تکیه داده و خواب سبکی چشمانش را گرفته بود. زینب کبری علیهاالسلام هنگامی که هیاهوی لشکر عمرسعد را شنید و جنب و جوش آنان را دید، با شتاب نزد برادر آمد و عرض کرد: «ای برادر! گمان می کنم دشمن حمله کرده است و اکنون به خیمه های ما نزدیک می شوند».

حضرت خطاب به عباس علیه السلام فرمود: «برادر! جانم به قربانت، بر مرکب خویش سوار شو و با این قوم ملاقات کن و انگیزه آنان را از این هیاهو بپرس». عباس علیه السلام به همراه گروهی از اصحاب حسین، در برابر سپاه عمرسعد که شمشیرشان را برای جنگ تیز کرده بودند، قرار گرفت و از انگیزه این کارشان پرسید. عمرسعد گفت: «از سوی ابن زیاد فرمان رسیده است که شما هم اکنون یا باید بیعت کنید یا به جنگ تن دهید».

عباس علیه السلام به سوی برادرش بازگشت و پاسخ آنان را به امام عرض کرد. امام فرمود: «برادرم! به سوی آنان بازگرد و اگر توانستی، امشب را مهلت بگیر و جنگ را به فردا موکول کن تا امشب را به نماز و استغفار و مناجات با پروردگارمان بپردازیم. خدا می داند که من نماز و قرآن خواندن و استغفار و راز و نیاز با او را دوست دارم و به آن عشق می ورزم». عباس علیه السلام دوباره به جانب سپاه دشمن بازگشت و سخن امام را به آنان رساند. این پیشنهاد در میان فرماندهان سپاه عمرسعد مطرح شد و پس از سخنان