ستارگان پارسایی: داستان های اخلاقی عالمان و بزرگان دین صفحه 14

فصل سوم: اخلاص

اشاره

فصل سوم: اخلاص

زیر فصل ها

1. دوری از ریا

2. اخلاص، شرط قبولی اعمال

3. خلوص نیت در نماز

4. اهمیت خودشناسی

5. اخلاص، مایه رونق کارها

6. علم و عمل خالصانه

1. دوری از ریا

1. دوری از ریا

آن روز سید بحرالعلوم با شور و نشاط بیشتری تدریس را شروع کرد. شادی در چهره و صدایش موج می زد؛ گویا اتفاق مهم و خوشایندی برایش رخ داده بود که چنین سر از پا نمی شناخت و شادی اش نمایان بود. درس که به پایان رسید، شاگردانش از او دلیل شادی اش را پرسیدند. وی در پاسخ گفت: «امروز دریافتم 25 سال عبادت و کوششم در راه حق، نتیجه خوب و ارزشمندی برایم به همراه داشته است و توانسته ام ریا را از خودم دور کنم و با اطمینان بگویم اعمالم از روی ریا نیست».(1)

2. اخلاص، شرط قبولی اعمال

2. اخلاص، شرط قبولی اعمال

مدتی بود آیت اللّه العظمی بروجردی رحمه الله ناراحت و نگران بود، ولی اطرافیانش دلیل این ناراحتی و پریشانی را نمی دانستند. وقتی دلیل ناراحتی ایشان را پرسیدند، آهی کشید و فرمود: «عمر ما گذشت و نتوانستیم برای خودمان کاری کنیم و باید با دست خالی از دنیا برویم.» یکی از حاضران به سرعت شروع به شمردن کارهای بی شمار ایشان کرد و خطاب به آیت اللّه بروجردی رحمه الله گفت: «آقا شما این حرف ها را نزنید! این حرف ها مال ما بیچاره هاست که نه مثل شما شاگردان بسیاری تربیت کرده ایم و نه مدرسه و مسجد ساخته ایم و نه این همه کتاب به چاپ رسانده ایم.» آقای بروجردی از شنیدن سخنان وی چهره درهم کشید، سری تکان داد و با تردیدی که نسبت به پذیرش اعمالش در پیشگاه خداوند داشت، فرمود: «اَخْلِص الْعَمَلَ فَاِنَّ النّاقِدَّ بَصیرٌ بَصیرٌ؛ عملت را خالص کن؛ زیرا