اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 1

پیشگفتار

اشاره

پیشگفتار

بدون شک همه خواهان نیک­بختی و سعادتند و برای رسیدن به این هدف، راهی جز تهذیب نفس نیست، چنان­که انبیا و اولیا(ع) خود، در این مسیر حرکت کرده و حقیقت­جویان را نیز به این راه دعوت کرده­اند. امام علی(ع) چه زیبا می فرماید:

لَو کُنّا لانَرجو جنهً وَ لا نَخشی ناراً وَ لا ثَواباً وَ لا عِقاباً لَکانَ یَنبَغی لَنا اَن نَطلُبَ بِمَکارِمَ الاخلاقِ فَاِنَّها تَدُلُّ علی سَبیلِ النَّجاحٍ.(1)

بر فرض که امیدی به بهشت و ثواب و بیمی از دوزخ و عقاب نداشتیم، باز شایسته بود که در پی کسب مکارم اخلاق باشیم؛ زیرا خوش­بختی را از این راه می توان به­دست آورد.

تزکیه و پرورش نفس بسیار ضروری است. امام علی(ع) در حدیث دیگری جان آدمی را به کشتزاری تشبیه می کند که اگر آب زلال فضل و ادب آن را سیراب نکند، سرسبزی و شادابی خود را از دست می دهد و حاصلی نخواهد داد، آنجا که فرمود:

إِنَّ بِذَوِی العُقُولِ مِنَ الحاجَهِ إِلیَ الأَدَبِ کَما یَظمَأُ الزَّرعُ إِلَی المَطَرِ.(2)