اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 101

تواضع در راه رفتن به این معنا نیست که انسان سست و بی­رمق راه برود، بلکه به این معناست که در عین تواضع، محکم و با جدیت و قدرت گام بردارد. نقل است در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله مردم دور فردی که دچار صرع و حمله­های عصبی شده بود، گرد آمده بودند و او را دیوانه می پنداشتند. پیامبر با دیدن حالت وی فرمود:

إِنَّ الْمَجْنُونَ، حَقَّ الْمَجْنُونِ الْمتبَختِرُ فِی مَشْیِهِ، النّاظِرُ فِی عِطفَیْهِ، الْمُحَرِّکُ جَنْبَیهِ بِمَنْکِبَیْهِ فَذاکَ الْمَجْنُونُ وَ هذَا الْمُبْتَلی.(1)

دیوانه واقعی کسی است که متکبرانه گام برمی­دارد، همواره به پهلوهای خود نگاه می­کند و پهلوهای خود را به همراه شانه­ها تکان می­دهد، اما آن که دیدید بیمار است.

خداوند منان در سوره فرقان می­فرماید: «اَلَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْناً؛ بندگان خاص خداوند کسانی هستند که با آرامش و بی­تکبر بر زمین راه می­روند.» (فرقان: 63) بنابراین، آدمی باید به حال طبیعی و بدون تکلف و تکبر قدم بردارد.

دوری از هوا پرستی

دوری از هوا پرستی

هوا پرستی سرچشمه کفر و بی­ایمانی است، چنان که در قرآن کریم می خوانیم: «فَلاَ یَصُدَّنَّکَ عَنْهَا مَنْ لاَ یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ؛ تو را از ایمان به قیامت بازندارد، آن که به آن ایمان ندارد و پیرو هوای خویش است.» (طه: 16) هوا پرستی بدترین گمراهی است. خداوند در قرآن مجید به صراحت می­فرماید: «وَ