اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 119

یتیم نوازی

یتیم نوازی

سرپرستی فرزندان یتیم از فضیلت­های اخلاقی است که در قرآن و روایات به آن تأکید و سفارش شده است. خداوند در قرآن مجید بی اعتنایی به یتیمان را نشانه کفر و نفاق می­شمارد و می­فرماید: «أَرَأَیْتَ الََّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ فَذلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ؛ آیا دیدی آن را که دین و روز قیامت را دروغ می پندارد؟ پس او کسی است که یتیم را از خود می­راند.» (ماعون: 1 و 2) و در آیه ای دیگر می­فرماید: «کَلاّ َبَل لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ وَ لا تَحاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ؛ چنان نیست که شما خیال می­کنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی­دارید و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی کنید». (فجر: 17 و 18)

در روایات اسلامی نیز بر یتیم­نوازی بسیار سفارش شده است و پاداش های فراوانی را برای این عمل بیان کرده اند. رسول گرامی اسلام می­فرماید:

مَنْ کَفَلَ یَتِیماً وَ کَفَلَ نَفَقَتَهُ کُنْتُ أَنَا وَ هُوَ فِی الْجَنَّهِ کَهاتَیْنِ وَ قَرَنَ بَیْنَ إِصْبَعَیْهِ الْمُسَبِّحَهِ وَ الْوُسْطی.(1)

آن که یتیمی را سرپرستی کند و عهده­دار نفقه و مخارج او شود، من و او در بهشت هم نشین یکدیگر هستیم، سپس انگشت سبابه و انگشت وسطی را پهلوی هم گذاشت و فرمود: مانند این دو که پهلوی یکدیگر هستند.

در روایت دیگری نیز می­فرماید:

مَنْ عالَ یَتِیماً حَتّی یَسْتَغْنِیَ عَنْهُ أَوْجَبَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ بِذلِکَ الْجَنَّهَ کَما أَوْجَبَ لِأَکْلِ مالِ الْیَتِیمِ النّارَ.(2)