- پیشگفتار 1
- اشاره 1
- 1. نفس ملهمه 3
- 3. نفس لوامه 4
- 2. نفس اماره 4
- 4. نفس مطمئنه 5
- فصل اول: اخلاق فردی 8
- آداب تلاوت قرآن 8
- اشاره 8
- تقوا و پرهیزکاری 9
- تمسک به قرآن 11
- نمازگزاری 12
- حضور قلب در نماز 13
- ذکر الهی، عامل آرامش 14
- تهجد و شبزندهداری 15
- سحرخیزی 17
- اهمیت نماز 17
- آثار نماز 19
- دعا 20
- محبت و انس با خدا 21
- استغفار 23
- یاد مرگ 24
- خودانتقادی 25
- پاک سازی نیتها 26
- تذکر و تفکر 27
- زهد (1) 29
- زهد (2) 30
- توکل (1) 31
- توکل(2) 33
- ادای تکالیف دینی 34
- شکر و سپاس گزاری 35
- محاسبه و مراقبت از نفس 37
- میانه روی در اقتصاد 38
- میانه روی در دنیاگرایی 39
- اعتدال در گفتار 41
- میانهروی در عبادت 42
- میانه روی در زندگی 43
- ترس از خدا و امید به او 44
- میانه روی در انفاق 45
- میانهروی در لباس پوشیدن 47
- میانهروی در خوردن و آشامیدن 48
- تأمل در کارها 49
- امیدواری به خداوند 50
- رضا و تسلیم 51
- خداترسی 53
- اخلاص در عمل (1) 54
- اخلاص در عمل (2) 55
- شرم 56
- شرح صدر 57
- نَفسْ ستیزی 58
- امید داشتن 60
- 1. تفریط 61
- فرونشاندن خشم 61
- 2. افراط 61
- اشاره 61
- آبرومندی 62
- پرهیز از خودبینی 63
- پرهیز از جاهطلبی 64
- ترک خودستایی 65
- تقویت اراده 67
- شجاعت 68
- سکوت 69
- ادبورزی 71
- عزتمداری 73
- جوان مرد 74
- کنترل زبان 75
- صبر و شکیبایی 76
- مسئولیت گوش 77
- گناه گریزی 79
- خرسندی و بی نیازی 80
- سرعت در توبه و بازگشت 82
- اصرار بر گناه 83
- ترک آرزوهای دراز 84
- دوری از شکمپرستی 86
- کنترل خشم 87
- غفلتگریزی 88
- نظم و برنامهریزی 89
- کار و تلاش 91
- عوامل کاهش یا افزایش روزی 92
- پرهیز از دروغ گویی 94
- انتظار فرج 95
- بهداشت جسم و جان 96
- صبر 98
- پرهیز از اسراف 99
- فروتنی در راه رفتن 100
- دوری از هوا پرستی 101
- شیطان گریزی 103
- اشاره 105
- فصل دوم: اخلاق اجتماعی 105
- حسن خلق 105
- برآوردن حاجت مؤمن 106
- صدقه 108
- قرضالحسنه 109
- میانه روی در شوخی 112
- میانهروی در دوستی و ستایش دیگران 113
- اعتدال در سرزنش و برخورد با دیگران 114
- دوری از دروغ (1) 115
- پرهیز از دروغ گویی (2) 116
- میانهروی در معاملات 118
- یتیم نوازی 119
- احسان به دیگران 121
- آداب دیدار بیمار 123
- دیدوبازدید 124
- نیکی به والدین 125
- برادری 126
- صله رحم 127
- غیرتمندی 128
- اصلاح میان مردم 130
- مدارا با دیگران 130
- فروتنی با مردم (1) 132
- فروتنی(2) 133
- امانت داری 134
- حقوق برادری 136
- پرهیز از سخن چینی 137
- پرهیز از کینه توزی 139
- تولّی و تبرّی 140
- دوری از تکبر 141
- عوامل تکبر 142
- ترک غیبت 143
- پرهیز از بدبینی (1) 145
- بدگمانی (سوءظن) (2) 146
- ریا و خودنمایی 148
- خیرخواهی و خدمت به بندگان 149
- خوش رویی 150
- پندپذیری 152
- رعایت حریم دیگران 153
- عفو و چشمپوشی 154
- وفای به عهد 155
- احسان و نوع دوستی 157
- پیشی گرفتن در سلام 158
- ادب 159
- مهرورزی و همدردی 161
- بهترین دوستان 162
- نیکی به والدین 164
- معاشرت نیکو 165
- کارگشایی 166
- خوش گمانی 167
- مهماننوازی 169
- امر به معروف و نهی از منکر 170
- دوری از تعصب 172
- دوری از تهمت 174
- حفظ زبان 176
- کتاب نامه 179
می فرماید: «إِنَّ أََعْجَلَ الْخَیْرِ ثَواباً صِلَهُ الرَّحِمِ؛ سریع ترین ثوابی که به خاطر کار خیر نصیب انسان می شود، ثواب صله رحم است.»(1) در برخی دیگر از روایات، این عمل باعث افزایش عمر و مال می شود و از مرگ ناگوار جلوگیری می کند. رسول رحمت می فرماید: «صِلَهُ الرَّحِمِ تَزیدُ فی الْعُمْرِ وَ تَدْفَعُ میتَهَ السُّوءِ؛ صله رحم عمر را زیاد و از مرگ های بد و ناگوار جلوگیری می کند.»(2) امام جعفرصادق(ع) نیز در روایتی بر صله رحم سفارش و تأکید می کند و می فرماید: «صِلَهُ الأرَحامِ تَزِیدُ فِی الرِّزْقِ و تُنْسِی الْأَجَلَ؛ صله رحم رزق و روزی را زیاد می کند و اجل را به دست فراموشی می سپارد.»(3) آن حضرت در کلامی دیگر می فرماید: «إِنَّ صِلَهَ الرَّحِمِ تُیَسِّرُ الْحِسابَ؛ صله رحم حساب روز قیامت را آسان می کند».(4)
در مورد چگونگی صله رحم نیز آمده است گاهی این امر با یک سلام و احوالپرسی یا دادن یک لیوان آب محقق می شود. امام جعفر صادق(ع) می فرماید: «صِلُوا أَرْحامَکُمْ وَلَوْ بِالسَّلامِ؛ صله رحم کنید ولو با یک سلام.»(5) آن حضرت در روایتی دیگر به شربتی از آب اشاره کرده و فرموده است: «صِلْ رَحِمَکَ وَلَوْ بِشَرْبَهِ ماءٍ؛ صله رحم کن ولو با بخشیدن شربتی آب!»(6)
غیرتمندی
غیرتمندی
غیرت، همان حالت درونی است که حفظ ناموس، دین، مذهب و وطن به واسطه آن میسر می گردد. انسان های بی غیرت، ایمان ندارند؛ زیرا ایمان
1- اصول کافی، ج 2، ص 152.
2- بحارالانوار، ج 77، ص 174.
3- اصول کافی، ج 2، ص 151.
4- اصول کافی، ج 2، ص 152.
5- تحف العقول، ص 57.
6- اصول کافی، ج 2، ص 151.