اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 135

امانت داری است.»(1) در جامعه اسلامی کسی که امانت دار باشد، بیشتر مورد اعتماد مردم است. شخص امانت دار با توکل بر خدا امانت داری می کند و با اعتماد بر او، در مال دیگران تصرف نمی کند. به فرموده امام صادق(ع)، در هر جامعه ای که امانت داری حاکم شود، راست گویی و صدق و صفا نیز افزایش می یابد: «إِذا قَوِیَتِ الأَمانَهُ کَثُرَ الصِّدقُ؛ اگر امانت داری استوار شود، راستی فراوان گردد.»(2) رسول گرامی اسلام نیز می فرماید: «اَلأَمانَهُ تَجلِبُ الرِّزقَ وَ الْخِیانَهُ تَجْلِبُ الْفَقْرَ؛ امانت باعث جلب روزی و خیانت، مایه جلب فقر است.»(3) امانت داری نوعی جوان مردی است. اسلام از پیروانش می خواهد حتی برای کسانی که به آنها خیانت کرده اند، امین باشند. امام علی(ع) در روایتی می فرماید: «لا تَخُنْ مَنِ ائْتمَنَکَ وَ إِنْ خانَکَ؛ به کسی که به تو اطمینان کرده است، خیانت مکن، هرچند او به تو خیانت کرده باشد.»(4) برخورداری از صفت امانت داری، از الطاف خداوند بر بندگانش شمرده شده است، چنان که امام علی(ع) در روایتی می فرماید: «إِذا أَحَبَّ اللهُ سُبحانَهُ عَبْداً حَبَّبَ إِلَیْهِ الْأَمانَهَ؛ هرگاه خداوند بنده ای را دوست بدارد، امانت داری را نزد او محبوب و دوست داشتنی قرار خواهد داد.»(5) امانت داری حتی از پایه های ایمان شمرده شده است، چنان که امیرمؤمنان علی(ع) می فرماید: «عَلَی الصِّدقِ وَ الْأَمانَهِ مَبنَی الْإِیمانِ؛ ایمان، بر پایه راست گویی و امانت داری استوار است».(6)

1- غررالحکم و دررالکلم، ج 4، ص 47.
2- غررالحکم و دررالکلم، ج 3، ص 134.
3- تحف العقول، ص 45.
4- غررالحکم و دررالکلم، ج 6، ص 339.
5- غررالحکم و دررالکلم، ج 3، ص 140.
6- غررالحکم و دررالکلم، ج 4، ص 318.