اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 136

حقوق برادری

حقوق برادری

یکی از نعمت های بزرگ الهی به بندگانش، الفت و محبتی است که در قلب های آنان گذاشته است، به گونه ای که مانند اعضای یک پیکر در ناراحتی و رنج و سرور و شادمانی هم شریک می شوند. چنان که خداوند در آیه ای از قرآن می فرماید: «فَاَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ اِخْواناً؛ پس به نعمت او برادر شدید». (آل عمران: 103)

دوستان و برادران دینی، حقوقی بر یکدیگر دارند که به یک یا چند مورد منحصر نمی شود، بلکه در همه امور زندگی، از مال، جان، زبان و قلب حقوقی دارند که باید آنها را ادا کنند. بالاترین مرتبه ادای حقوق مالی آن است که برادرت را بر خود و نیازهای او را بر نیازهای خود مقدم بداری که خداوند می فرماید: «وَ یُؤثِرُونَ عَلی أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَهٌ؛ دیگران را بر خود ترجیح می دهند، اگرچه خود به آنچه می بخشند، نیازمند باشند.» (حشر: 9) افشا نکردن اسرار برادر دینی، حتی بعد از قطع رابطه با او، از دیگر حقوقی است که باید رعایت شود. همچنین، چشم پوشی از لغزش ها و پذیرش عذرخواهی نیز لازم است، چنان که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «کسی که برادر مؤمنش از او معذرت بخواهد و عذرش را نپذیرد، گناهش به اندازه گناه باج گیران است».(1)

دعا کردن در حق برادران دینی، چه در زمان حیات و چه پس از حیات نیز شایسته است. پس باید مؤمن در دعا کردن، بین خود و دوستش فرقی نگذارد که دعا کردن برای او، دعای برای خود است.