اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 137

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «هنگامی که مردی پشت سر برادر مؤمنش دعا می کند، فرشته ای همان دعا را در حق او می کند».(1)

پرهیز از سخن چینی

پرهیز از سخن چینی

سخن چینی از ویژگی های زشت اخلاقی و به معنای بدگویی کردن از افراد در غیاب آنان است که معمولاً با انگیزه ایجاد اختلاف بین افراد صورت می گیرد. سخن چین بدین وسیله میانه دوستان را بر هم می زند و دوستی و الفت افراد را به دشمنی بدل می سازد. خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «همواره عیب جویی و سخن چینی می کنند و خلق را از اعمال خیر بازمی دارند و به ظلم و بدکاری می کوشند و با این همه متکبر و خشن هستند.» (قلم: 11_13) و نیز در آیه ای دیگر می فرماید: «وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَهٍ لُّمَزَهٍ؛ وای بر هر عیب جوی هرزه زبان!» (همزه: 1)

نقل است روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله به اصحاب خود فرمود: «آیا شما را به بدترین افرادتان آگاه نکنم؟» عرض کردند: چرا ای رسول خدا! پیامبر فرمود: «بدترین افراد آنهایی هستند که سخن­چینی می کنند و در میان دوستان جدایی می­افکنند و در جست­وجوی عیب برای افراد صالح و پاک­دامنند».(2)

در روایات متعددی آمده است سخن­چین و کسی که برای بر هم زدن وحدت مردم قدم برمی­دارد و سبب تفرقه و جدایی میان مسلمین می شود، اهل بهشت نیست. رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «لا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ نَمّامٌ؛ سخن­چین وارد بهشت نمی­شود.»(3) ایشان در سخنی دیگر می­فرماید:

یَقُولُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ حَرَّمْتُ الْجَنَّهَ عَلَی الْمَنّانِ و الْبَخِیلِ وَ الْقَتّاتِ وَ هُوَ النَّمّامُ.(4)

1- ترجمه: اخلاق شبر، ص 161.
2- اصول کافی، ج 2، ص 369.
3- محجه البیضاء، ج 5، ص 275.
4- امالی صدوق، ص 351.