- اشاره 1
- پیشگفتار 1
- 1. نفس ملهمه 3
- 3. نفس لوامه 4
- 2. نفس اماره 4
- 4. نفس مطمئنه 5
- آداب تلاوت قرآن 8
- اشاره 8
- فصل اول: اخلاق فردی 8
- تقوا و پرهیزکاری 9
- تمسک به قرآن 11
- نمازگزاری 12
- حضور قلب در نماز 13
- ذکر الهی، عامل آرامش 14
- تهجد و شبزندهداری 15
- سحرخیزی 17
- اهمیت نماز 17
- آثار نماز 19
- دعا 20
- محبت و انس با خدا 21
- استغفار 23
- یاد مرگ 24
- خودانتقادی 25
- پاک سازی نیتها 26
- تذکر و تفکر 27
- زهد (1) 29
- زهد (2) 30
- توکل (1) 31
- توکل(2) 33
- ادای تکالیف دینی 34
- شکر و سپاس گزاری 35
- محاسبه و مراقبت از نفس 37
- میانه روی در اقتصاد 38
- میانه روی در دنیاگرایی 39
- اعتدال در گفتار 41
- میانهروی در عبادت 42
- میانه روی در زندگی 43
- ترس از خدا و امید به او 44
- میانه روی در انفاق 45
- میانهروی در لباس پوشیدن 47
- میانهروی در خوردن و آشامیدن 48
- تأمل در کارها 49
- امیدواری به خداوند 50
- رضا و تسلیم 51
- خداترسی 53
- اخلاص در عمل (1) 54
- اخلاص در عمل (2) 55
- شرم 56
- شرح صدر 57
- نَفسْ ستیزی 58
- امید داشتن 60
- 2. افراط 61
- 1. تفریط 61
- اشاره 61
- فرونشاندن خشم 61
- آبرومندی 62
- پرهیز از خودبینی 63
- پرهیز از جاهطلبی 64
- ترک خودستایی 65
- تقویت اراده 67
- شجاعت 68
- سکوت 69
- ادبورزی 71
- عزتمداری 73
- جوان مرد 74
- کنترل زبان 75
- صبر و شکیبایی 76
- مسئولیت گوش 77
- گناه گریزی 79
- خرسندی و بی نیازی 80
- سرعت در توبه و بازگشت 82
- اصرار بر گناه 83
- ترک آرزوهای دراز 84
- دوری از شکمپرستی 86
- کنترل خشم 87
- غفلتگریزی 88
- نظم و برنامهریزی 89
- کار و تلاش 91
- عوامل کاهش یا افزایش روزی 92
- پرهیز از دروغ گویی 94
- انتظار فرج 95
- بهداشت جسم و جان 96
- صبر 98
- پرهیز از اسراف 99
- فروتنی در راه رفتن 100
- دوری از هوا پرستی 101
- شیطان گریزی 103
- اشاره 105
- حسن خلق 105
- فصل دوم: اخلاق اجتماعی 105
- برآوردن حاجت مؤمن 106
- صدقه 108
- قرضالحسنه 109
- میانه روی در شوخی 112
- میانهروی در دوستی و ستایش دیگران 113
- اعتدال در سرزنش و برخورد با دیگران 114
- دوری از دروغ (1) 115
- پرهیز از دروغ گویی (2) 116
- میانهروی در معاملات 118
- یتیم نوازی 119
- احسان به دیگران 121
- آداب دیدار بیمار 123
- دیدوبازدید 124
- نیکی به والدین 125
- برادری 126
- صله رحم 127
- غیرتمندی 128
- اصلاح میان مردم 130
- مدارا با دیگران 130
- فروتنی با مردم (1) 132
- فروتنی(2) 133
- امانت داری 134
- حقوق برادری 136
- پرهیز از سخن چینی 137
- پرهیز از کینه توزی 139
- تولّی و تبرّی 140
- دوری از تکبر 141
- عوامل تکبر 142
- ترک غیبت 143
- پرهیز از بدبینی (1) 145
- بدگمانی (سوءظن) (2) 146
- ریا و خودنمایی 148
- خیرخواهی و خدمت به بندگان 149
- خوش رویی 150
- پندپذیری 152
- رعایت حریم دیگران 153
- عفو و چشمپوشی 154
- وفای به عهد 155
- احسان و نوع دوستی 157
- پیشی گرفتن در سلام 158
- ادب 159
- مهرورزی و همدردی 161
- بهترین دوستان 162
- نیکی به والدین 164
- معاشرت نیکو 165
- کارگشایی 166
- خوش گمانی 167
- مهماننوازی 169
- امر به معروف و نهی از منکر 170
- دوری از تعصب 172
- دوری از تهمت 174
- حفظ زبان 176
- کتاب نامه 179
گناه، قلب آدمی را از خدا دور می سازد. عامل مهم دیگر در تقویت حضور قلب، آشنایی با معنای نماز و فلسفه افعال و اذکار آن است. از دیگر عوامل دستیابی به حضور قلب، مراقبت، تمرین و پیگیری است. نخست انسان در نماز، لحظه ای کوتاه قدرت تمرکز می یابد، اما با ادامه دادن این کار چنان قدرتی پیدا میکند که می تواند هنگام نماز، دریچه های فکر خود را به غیر معبود ببندد.
ذکر الهی، عامل آرامش
ذکر الهی، عامل آرامش
ذکر، به معنای یادآوری خداوند به قلب و زبان است. البته منظور از ذکر که مایه آرامش دل هاست، تنها این نیست که نام خدا را بر زبان آوریم و پیوسته تسبیح و تهلیل و تکبیر بگوییم، بلکه منظور آن است که تمام قلب متوجه او و عظمت و آگاهی و حضورش باشد. این توجه به مبدأ باعث حرکت او به سوی خیر و خوبی ها می شود.
همواره اضطراب یکی از بزرگ ترین مشکل های زندگی انسان بوده و عوارض ناشی از آن در زندگی فردی و اجتماعی وی محسوس است. یاد خدا تنها عامل آرامبخش دلهاست. گاهی دلیل اضطراب و نگرانی انسان، آینده تاریک و مبهم اوست که ایمان به خداوند قادر متعال، آن که کفالت بندگان را برعهده دارد، می تواند این نگرانی ها را از بین ببرد و به انسان آرامش دهد. گاهی گذشته تاریک آدمی و نگرانی از گناهانی که انجام داده است، عامل اضطراب و نگرانی اوست. در چنین مواردی نیز توجه به اینکه خداوند توبهپذیر و رحیم و غفور است، به انسان آرامش می دهد. گاهی نیز ریشه نگرانیهای آزاردهنده انسان، احساس پوچی در زندگی و بی هدف انگاشتن آفرینش است، ولی آن که به خدا ایمان دارد و