اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 143

فخر بفروشند. از سوی دیگر جهل انسان به ضعف­ها و آسیب پذیری هایش از آغاز تا انجام پیدایش، از عوامل دیگر غرور و تفاخر است. ازاین رو، خداوند برای درهم شکستن این تفاخر، سرگذشت اقوام گذشته را بازگو می کند که چگونه با داشتن امکانات و قدرت فراوان به آسانی نابود شده اند. عامل دیگر تکبر و گردن­کشی، احساس ضعف و حقارت ناشی از شکست­هاست. برخی افراد برای جبران شکست­های خود، فخرفروشی می­کنند. امام جعفر صادق(ع) در روایتی می­فرماید: «مامِنْ رَجُلٍ تَکَبَّرَ أَو تَجَبّرَ الّا لِذِلَّهٍ وَجَدَها فِی نَفسِهِ؛ هیچ کس تکبر یا ستمگری نمی­کند مگر به خاطر ذلتی که در نفس خود می­یابد.»(1) روشن است اگر انسان تکبر را در خود از بین نبرد و با این صفت، دنیا را ترک کند، مشمول این روایت خواهد بود که امام صادق(ع) از امام محمد باقر(ع) نقل می­کند: «لا یَدخُلُ الجَنَّهَ فِی قَلبِهِ مِثقالُ ذَرَّهً مِن کِبرٍ؛ کسی که ذره ای کبر در قلبش وجود داشته باشد، داخل بهشت نمی­شود».(2)

ترک غیبت

ترک غیبت

بسیاری از افراد نمی توانند زبان خود را کنترل کنند و مرتکب گناهان متعددی می شوند. ازاین رو، امامان معصوم(ع) درباره حفظ و نگهداری زبان از گناه و معصیت بسیار سفارش و تأکید کرده­اند؛ زیرا بسیاری از گناهان و خطاهایی که از انسان سر می­زند، به خاطر نگه نداشتن زبان است. حضرت علی(ع) می­فرماید: «اَللِّسانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ؛ زبان، درنده­ای