اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 150

عابدترین مردم آن است که برای مردم خیرخواه­تر از دیگران و نسبت به تمام مسلمانان پاک دل تر و باصفاتر باشد.

امام صادق(ع) نیز در روایتی زیبا، همگان را به خدمتگزاری نسبت به بندگان خدا فراخوانده و فرموده است: «عَلَیْکَ بِالنُّصْحِ للهِ فِی خَلْقِهِ فَلَنْ تَلْقاهُ بِعَمَلٍ أَفضَلَ مِنْهُ؛ بر تو باد که برای [رضای] خداوند، خیرخواه بندگان او باشی و بدان که هیچ گاه خدا را به کاری برتر از این دیدار نخواهی کرد.»(1) این امام معصوم در روایتی دیگر می­فرماید:

أََیُّما رَجُلٍ مِنْ شیعَتِنا أَتی رَجُلاً مِنْ إِخَْوانِهِ فَاسْتَعانَ بِهِ فِی حاجَتِهِ فَلَمْ یُعِنْهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ إِلاّ ابْتَلاهُ اللهُ بِأَنْ یَقْضِیَ حَوائِجَ غَیْرِهِ مِنْ أَعدائِنا یُعَذِّبُهُ اللهُ عَلَیْها یَوْمَ الْقِیامَهِ.(2)

هرگاه یکی از شیعیان ما نزد یکی از برادران دینی خود برود و از او کمک بخواهد و او با اینکه می­تواند، وی را یاری دهد، کوتاهی کند، خدای متعال او را گرفتار می­کند که حاجت دشمنان ما را برآورد تا بدین وسیله خداوند در روز قیامت او را عذاب کند.

خوش رویی

خوش رویی

یکی از صفات پسندیده اجتماعی، گشاده رویی و برخورد محبت آمیز با مردم است که می تواند ثبات روابط جمعی را در پی داشته باشد. کسی که اخلاق نیکو داشته باشد، گرچه ناراحت و اندوهگین باشد، در برابر دیگران اظهار ناراحتی نمی­کند. حضرت علی(ع) دراین باره می­فرماید: «اَلْمُؤمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ؛ شادی مؤمن در چهره­اش نمایان و اندوه او در