اخلاق زندگی (3) : مجموعه متن های برنامه ای برای گروه های خانواده و اجتماعی صفحه 23

بنده تا زمانی که به غیرخدا توجه دارد، قلب او به غیرخدا مشغول است و به همان اندازه دوستی خدا از قلب او بیرون می رود و محبتش ناقص می شود؛ مگر آنکه آن غیر را نیز به خاطر خدا دوست بدارد.

استغفار

استغفار

استغفار، جلادهنده قلب هاست و باید در همه حال از خدا استغفار کرد. در سیره پیامبر گرامی اسلام آمده است که ایشان هر روز هفتاد بار استغفار می کرد. در پاره ای از احادیث نقل شده است آن حضرت پس از هر نشستی 25 بار «أستََغفرالله» می گفت.(1) در حقیقتِ استغفار همین بس که داروی شفابخش گنه کاران است، چنان که در حدیث آمده است: «لِکُلِّ داءٍ دواءٌ وَ دَواءُ الذُّنوبِ الإِستِغفارُ؛ برای هر دردی درمانی است و داروی گناهان استغفار است.»(2) گفتنی است بهترین موقع برای استغفار و توبه، نیمه های شب است، آنگاه که همه درها بسته است و تمام دیده ها در خواب، ولی درهای رحمت الهی به روی بندگانش باز است.

خداوند در وصف بندگان مؤمن می فرماید: «اَلصّابِرینَ وَ الصّادِقینَ وَ الْقانِتینَ وَ الْمُنْفِقینَ وَ الْمُسْتَغْفِرینَ بِاْلأَسْحارِ؛ آنان صابرند و صادقند و فرمانبردارند و انفاق کنندگانند و در نیمه های شب به دعا و استغفار برمی خیزند.» (آل عمران: 17) و در آیه ای دیگر آمده است: «کانُوا قَلیلاً مِنَ اللّیْلِ ما یَهْجَعُونَ وَ بِاْلأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُون؛ ]اهل تقوا[، شب ها کم می خوابند و در سحرها به استغفار و دعا برمی خیزند». (ذاریات: 17 و 18)

در پاره ای از روایت ها نیز شب زنده داری و خوف از خدا ستایش و سفارش شده است. امام صادق(ع) می فرماید: